Saturday, August 20, 2016

Παρακλητικός Κανόνας των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας


ερεύς: Ελογητός Θεός μν πάντοτε, νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων.
ναγνώστης: μήν. Δόξα σοί, Θεός μν, δόξα σοί.
Βασιλε Οράνιε, Παράκλητε, τό Πνεμα τς ληθείας, πανταχο παρών καί τά πάντα πληρν,
θησαυρός τν γαθν καί ζως χορηγός, λθέ καί σκήνωσον ν μίν καί
καθάρισον μς πό πάσης κηλίδος καί σσον, γαθέ τάς ψυχς μν.
γιος Θεός, γιος σχυρός, γιος θάνατος λέησον μς. γιος Θεός, γιος σχυρός, γιος θάνατος λέησον μς.
γιος Θεός, γιος σχυρός, γιος θάνατος λέησον μς.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι. Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.

Παναγία τριάς, λέησον μς. Κύριε λάσθητι τας μαρτίαις μν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς νομίας μίν. γιε, πισκεψε καί ασαι τάς σθενείας μν, νεκεν το νόματός σου. Κύριε λέησον, Κύριε λέησον, Κύριε λέησον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί γίω Πνεύματι. Καί νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων. μήν.

Πάτερ μν, ν τος ορανος, γιασθήτω τό νομά Σου, λθέτω βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ς ν ορανό καί πί τς γής. Τόν ρτον μν τόν πιούσιον δός
μίν σήμερον, καί φες μίν τά φειλήματα μν, ς καί μες φίεμεν τος φειλέταις μν, καί μή εσενέγκης μς ες πειρασμόν λλά ρύσαι μς πό το πονηρο.
ερεύς· τι Σου στιν βασιλεία καί δύναμις καί δόξα το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος, νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εσάκουσον τς προσευχς μου, νώτισαι τήν δέησίν μου ν τή ληθεία σου, εσάκουσόν μου ν τή δικαιοσύνη σου· καί μή εσέλθης ες κρίσιν μετά το δούλου σου, τι
ο δικαιωθήσεται νώπιόν σου πς ζν. τι κατεδίωξεν χθρός τήν ψυχήν μου, ταπείνωσεν ες γν τήν ζωήν μου, κάθισε μέ ν σκοτεινος ς νεκρούς αἰῶνος καί κηδίασεν
π μέ τό πνεμά μου, ν μοί ταράχθη καρδία μου. μνήσθην μερν ρχαίων, μελέτησα ν πάσι τος ργοις σου, ν ποιήμασι τν χειρν σου μελέτων. διεπέτασα
πρός σέ τάς χεράς μου, ψυχή μου ς γ νυδρος σοί. Ταχύ εσάκουσόν μου, Κύριε, ξέλιπε τό πνεμά μου μή ποστρέψης τό πρόσωπόν σου π μο, καί μοιωθήσομαι
τος καταβαίνουσιν ες λάκκον. κουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό λεός σου, τι πί σο λπισα· γνώρισον μοί, Κύριε, δόν, ν πορεύσομαι, τι πρός σέ ρα τήν ψυχήν μου·
ξελού μέ κ τν χθρν μου, Κύριε, τι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ το ποιεν τό θέλημά σου, τι σύ ε Θεός μου· τό πνεμά σου τό γαθόν δηγήσει μέ ν γ εθεία. νεκεν το νόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ν τή δικαιοσύνη σου ξάξεις κ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ν τ λέει σου ξολοθρεύσεις τούς χθρούς μου καί πολες πάντας
τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, τι γώ δολός σου εμι.
Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχος ΄. ξομολογεσθε τ Κυρίω, καί πικαλεσθε τό νομα τό γιον ατο.
Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά θνη κύκλωσαν μέ, καί τ νόματι Κυρίου μυνάμην ατούς.
Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου γένετο ατη, καί στι θαυμαστή ν φθαλμος μν.
Θεός Κύριος, καί πέφανεν μίν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
ς θλοφόροι εκλεες του Σωτρος, θαυματουργετε παραδόξως ν κόσμω καί πειρασμν τόν ζόφον διαλύετε· θεν τους προστρέχοντας, τή σεπτή μν σκέπη, γιε Τιμόθεε, καί θεοληπτε Μαρα, τν ν τ βίω ρύσασθε δεινν καί πολυτρόπων σκανδάλων καί θλίψεων.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον
Ο σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τά, δυναστείας σου λαλεν ο ναξιοι ε μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς μς ρρύσατο κ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ως
νν λευθέρους; Οκ ποστμεν, Δέσποινα, κ σού  σούς γάρ δούλους σώζεις εί, κ παντοίων δεινν.
Ψαλμός ν΄ (50)
λέησον μέ, Θεός, κατά τό μέγα λεός σου καί κατά τό πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τό νόμημα μου επί πλεον πλνον μέ πό τς νομίας μου καί πό τς μαρτίας
μο καθάρισον μέ. τι τήν νομίαν μου γώ γινώσκω, καί μαρτία μου νώπιόν μου στι διαπαντός. Σοί μόνω μαρτον καί τό πονηρόν νώπιόν σου ποίησα, πως ν
δικαιωθς ν τος λόγοις σου, καί νικήσης ν τ κρίνεσθαι σέ. δού γάρ ν νομίαις συνελήφθην, καί ν μαρτίαις κίσσησε μέ μήτηρ μου. δού γάρ λήθειαν γάπησας, τά δηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου δήλωσας μοί. Ραντιες μέ σσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνες μέ, καί πέρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μοί γαλλίασιν καί
εφροσύνην, γαλλιάσονται στέα τεταπεινωμένα. ποστρεψον τό πρόσωπόν σου πό τν μαρτιν μου καί πάσας τάς νομίας μου ξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον
ν μοί, Θεός, καί πνεμα εθές γκαίνισον ν τος γκάτοις μου. Μή πορρίψης μέ πό το προσώπου σου καί τό πνεμά σου τό γιον μή ντανέλης π μο. πόδος
μοί τήν γαλλίασιν το σωτηρίου σου καί πνεύματι γεμονικ στήριξον μέ. Διδάξω νόμους τάς δούς σου, καί σεβες πί σέ πιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ξ αμάτων Θεός, Θεός τς σωτηρίας μου αγαλλιάσεται γλσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου νοίξεις, καί τό στόμα μου ναγγελε τήν ανεσίν σου. τι ε θέλησας θυσίαν, δωκα ν ολοκαυτώματα οκ εδοκήσεις. Θυσία τ Θε πνεμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην Θεός οκ ξουδενώσει. γάθυνον, Κύριε, ν τή εδοκία σου τήν Σιν, καί οκοδομηθήτω τά τείχη ερουσαλήμ  τότε εδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ναφοράν καί λοκαυτώματα τότε νοίσουσιν πί τό θυσιαστήριον
σού μόσχους.
Εἴτα ψάλλομεν τάς Ὠδᾶς τοῦ Κανόνος.

Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας.
γίων Μαρτύρων ξυνωρίς, Τριάδα τήν θείαν, κετεύσατε κτενς, Τιμόθεε μάκαρ σύν τή Μαρα, πάσης ρυσθναι μς περιστάσεως. Θαυμάτων, πηγάζοντας δωρες, Τιμόθεε μάκαρ, καί Μαρα εκλεής, ψυχν καί σωμάτων σθενείας, τή πισκέψει μν θεραπεύετε. Λαμπόμενοι αγλη τή θεϊκή, παθν τήν μίχλην, διαλύετε λικς τν πίστει καί πόθω προσιόντων, ν τ να μν γιοι Μάρτυρες.
Θεοτοκίον
λίου τς δόξης νατολή, Κεχαριτωμένη, παντευλόγητε Μαριάμ, τήν σκοτισμένην μου καρδίαν, τ φωτισμ τς σς χάριτος λάμπρυνον.
Ὠδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος
Τν διαμονν τά θράση, τά καθ’ μν θραύσατε, καί τν πειρασμν τάς φόδους, ναποκρούσασθε Μάρτυς Τιμόθεε, καί Θεοδόξαστε Μαρα καί ζωήν τάραχον μίν βραβεύσατε. ς λαβόντες τήν χάριν, παρά Χριστο γιοι, πάντοτε πληρον τάς ατήσεις, πιστν ταχύτατα, μν προΐστασθε, πάση το βίου νάγκη πειρασμν ξαίροντες, τούς κινδυνεύοντας. Νοσημάτων τήν φλόγαν, καί τν παθν καύσωνα, δρόσω τς θερμς σου πρεσβείας, καί ντιλήψεως σβέσον δεόμεθα, Μαρα Χριστο θλοφόρε, κ τν προσιόντων
σο ψυχς θερμοτητι.
Θεοτοκίον
Διά σπλάχνα λέους, σωματωθες χραντε, τό εναι πάσι παρέχων, δί’ γαθότητα κ τν αμάτων σου, καταφυγήν σέ καί σκέπην κόσμου πειργάσατο, μόνη Πανύμνητε. Διασωσον τν θλητν συζυγία δεδοξασμένη, παντός κινδύνου καί πάσης βλάβης καί θλίψεως, τούς ελαβς προσιόντας μν τή σκέπη. πιβλεψον, ν εμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, πί τήν μήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ασαι τς ψυχς μου τό λγος.
Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.

Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή
Προστται μν καί φύλακες καί φοροι καί πρέσβεις θερμοί, πρός Κύριον πάρχοντες, Μαρα θεομακάριστε, καί Τιμόθεε Μάρτυς ήττητε, μή παύσησθε εί δυσωπεν
διδόναι μίν χάριν καί λεος.
Ὠδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε

πέρ πάντων πρεσβεύσατε, τν καταφευγόντων μίν κ πίστεως, Μάρτυς Μαρα καί Τιμόθεε, ρύεσθαι παντοίων περιστάσεων. σθενούσι τήν ασιν, καί τος θλιβομένοις τήν νακούφισιν, Μάρτυς Μαρα καί Τιμόθεε, τή μν πρεσβεία χορηγήσατε. Σωτηρίαν ερίσκομεν, τήν κατά ψυχήν καί σμα κάστοτε, τ να μν προστρέχοντες, Μαρα καί Τιμόθεε ήττητοι.
Θεοτοκίον
Θεόν τόν φιλάνθρωπον, ξ γνς νηδύος σου σωματώσασα Θεοτόκε, ειπαρθένε, τς σς εσπλαχνίας μέ ξίωσον.
Ὠδή ἐ΄. Φώτισον ἠμᾶς
Μάρτυρες Χριστο, ρθόδοξων ντιλήπτορες, τούς ζητοντας τήν βοήθειαν μν, ντιλήψεως γίας ξιώσατε. λυπον μν , τήν ζωήν καί στασίαστον, Τιμόθεε καί Μαρα εκλεής, διασώζετε μν τή θεία χάριτι. Σκέπην σφαλ, μς χον παγγάλεται, λιούπολης πόλις ληθς, Τιμόθεε καί Μαρα συμπαθέστατοι.
Θεοτοκίον
Φύλαττε μς σινες Παρθένε χραντε, κ ποικίλων προσβολν το πονηρο, τήν ζωήν μν νθέως κατευθύνουσα.
Ὠδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ
Ρυσθναι, κακοπραγίας πάσης, καί δεινν πειρατηρίων το βίου, τόν γαθόν κετεύσατε Λόγον, τούς τ να μν πίστει προστρέχοντας, Τιμόθεε Μάρτυς Χριστο, καί θεοληπτε Μαρα πανεύφημε. Ο νόσοις, καί συμφορας καί ναγκαις καί πικρας στενοχωρίαις το βίου, στενοχωρούμενοι μέχρι θανάτου, τόν σόν φωνούσιν κ πίστεως νομα, Μαρα Μαρτύρων
καλλονή, καί ταχέως λυτρονται τν θλίψεων. μνομεν μν τούς θείους γώνας, καί κηρύττομεν θαυμάτων τήν χάριν, καί τήν θερμήν προστασίαν καί σκέπην, Μαρα θεοφρον καί θεε Τιμόθεε· τι προστται εμενες, ληθς μίν φθητε γιοι.
Θεοτοκίον
Ρανίσι, τς εσπλαχνίας σου Κόρη τήν δεινς μεμολυσμένην ψυχήν, τος μολυσμος τν τόπων μου ργων, ς συμπαθής Θεοτόκε πόπλυνον, καί δεξον μέ δολον Χριστο, πειθαρχοντα τος θείοις θελήμασι. Διασωσον τν θλητν συζυγία δεδοξασμένη, παντός κινδύνου καί πάσης βλάβης καί θλίψεως, τούς ελαβς προσιόντας μν τή σκέπη. χραντε, διά λόγου τόν Λόγον νερμηνεύτως, π’ σχάτων τν μερν τεκοσα δυσώπησον, ς χουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.

Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου ρείθροις.
Τή προστασία μν καταφεύγοντες, Μαρα θεοφρον καί θεε Τιμόθεε, ρυόμεθα πόνων καί θλίψεων, καί χαλεπν προσβολν το λάστορος· πιστν γάρ στέ ντιλήπτορες. Προκείμενον. Θαυμαστός Θεός ν τος γίοις ατο. Στίχος: Τος γίοις τος ν τή γ ατο θαυμάστωσεν Κύριος.
Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν.
 (Κέφ. 21: 12-19)
Επεν Κύριος τος αυτο Μαθητας· Προσέχετε πό τν νθρώπων· πιβαλούσι γάρ φ’ μς τάς χείρας ατν καί διώξουσι, παραδίδοντες ες συναγωγς καί φυλακάς, γομένους πί βασιλες καί γεμόνας νεκεν το νόματός μου. ποβήσεται δέ μίν ες μαρτύριον. Θέσθε ον ες τάς καρδίας μν, μή προμελετν πολογηθναι· γώ γάρ δώσω μίν στόμα καί σοφίαν, ο δυνήσονται ντειπεν, οδέ ντιστναι πάντες ο ντικείμενοι μίν. Παραδοθήσεσθε δέ καί πό γονέων καί δελφν καί συγγενν καί φίλων, καί θανατώσουσι ξ μν· καί σεσθε μισούμενοι πό πάντων διά τό νομά μου· Καί θρίξ κ τς κεφαλς μν ο μή ποληται. ν τή πομονή μν κτείσασθε τάς ψυχς
μν.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Τας τν θληφόρων, πρεσβείαις λεμον, ξάλειψον τά πλήθη τν μν γκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Τας τς Θεοτόκου πρεσβείαις, λεμον, ξάλειψον τά πλήθη, τν μν γκλημάτων.
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι

Στίχος: λεμον, λέησον μέ Θεός κατά τό μέγα λεός σου καί κατά τό πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τό νόμημά μου.
Ζεγος Θεοτίμητον, τν εκλεν θλοφόρων, γιε Τιμόθεε, καί Μαρα θεοσοφέ, καί πανεύφημε, τήν μν δέησιν, εμενς δέξασθε, καί πάντων τά ατήματα, μν
πληρώσατε, τας μν γίαις δεήσεσι, παραπτωμάτων φεσιν, καί γείαν πάσι παρέχοντες, καί πάσης δύνης, καί μάστιγος καί λύπης καί ργς, παλλαγήν
ξαιτούμενοι, οα συμπαθέστατοι.
Ὁ Ἱερεύς:

Σσον Θεός τόν λαόν σου καί ελόγησον τήν κληρονομίαν σού πισκεψαι τόν κόσμον σου ν λέει καί οκτιρμος. ψωσον κέρας Χριστιανν ρθοδόξων καί καταπεμψον
φ’ μς τά λέη σου τά πλούσια  πρεσβείαις τς παναχράντου Δεσποίνης μν Θεοτόκου καί ειπαρθένου Μαρίας  δυνάμει το Τιμίου καί Ζωοποιο Σταυρού  προστασίαις
τν τιμίων πουρανίων Δυνάμεων σωμάτων  κεσίαις το Τιμίου καί νδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστο ωάννου  τν γίων νδόξων καί πανευφήμων ποστόλων
ν ν γίοις Πατέρων μν, μεγάλων εραρχν καί οκουμενικν διδασκάλων Βασιλείου το Μεγάλου, Γρηγορίου το Θεολόγου καί ωάννου το Χρυσοστόμου, θανασίου καί
Κυρίλλου, ωάννου το λεήμμονος, πατριαρχν λεξανδρείας. Νικολάου το ν Μύροις, Σπυρίδωνος πισκόπου Τριμυθοντος, τν Θαυματουργών  τν γίων νδόξων
μεγαλομαρτύρων Γεωργίου το Τροπαιοφόρου, Δημητρίου το Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τν ερομαρτύρων Χαραλάμπους καί λευθερίου, τν γίων
νδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τν σίων καί θεοφόρων Πατέρων μν. Τν γίων καί δικαίων θεοπατόρων ωακείμ καί ννης. Τν γίων Μαρτύρων Τιμοθέου καί Μαύρας, καί πάντων σου τν γίων. κετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. πάκουσον μν τν μαρτωλν δεομένων σου καί λέησον μς.
Ὠδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας

Επραγίαν ν βίω καί ερήνην τελείαν καί θεον λεος, Τιμόθεε τρισμάκαρ, καί Μαρα πανολβία, τος βοσιν ατήσασθε, τν Πατέρων μν Θεός ελογητός ε. αμάτων τήν χάριν, Θεοδόξαστε Μαρα πλοσα πάντοτε, δαιμόνον πηρείας, τούς πάσχοντας λυτροσαι, καί γείαν τος χρήζουσι, τή σή θερμή ρωγή, παρέχεις παραδόξως. Τούς δεινς τρυχομένους, χαλεπας δυσχερείαις καί ρρωστήμασι, λυτρώσασθε ταχέως, μν τή ντιλήψει, παναοίδιμοι Μάρτυρες, τν συνεχόντων κακν, ς
τν πιστν προστται.
Θεοτοκίον
ξ χράντου σου μήτρας, προελθν πορρήτως Χριστός Κύριος, προστάτιν σέ πάντων, νέδειξε Παρθένε, τν πιστς κβοώντων σοί· χαρε σκέπη μν, γνή Θεογενντορ.
Ὠδή γ΄. Τόν βασιλέα

λιούπολης, μς κώμη γεραίρει, ντιλήψεως μν τάς χορηγίας, πίστει καρπουμένη, Τιμόθεε καί Μαρα. ξ πήρειας, τν καθάρτων πνευμάτων, παλλάξασθε μν τή προστασία, τούς μς τιμώντας Τιμόθεε καί Μαρα. Ρσιν τελείαν, ο ελαβς προσίοντες, τ να μν καρπούμενοι μνούσιν, μν τούς γώνας, Τιμόθεε καί Μαρα.
Θεοτοκίον
διαφθόρως, τόν Θεόν Λόγον τεκοσα, τήν φθαρεσάν μου ψυχήν τή μαρτία, ασαι Παρθένε, τή σή πιστασία.
Ὠδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
Σωτήριον λιμένα, τόν ναόν πλουτοντες, μν Μαρα καί θεε Τιμόθεε, τρικυμιν τν το βίου πολυτρούμεθα. άσεις χορηγοσα, Μαρα θληφόρε, τούς σθενείαις καί πόνοις στενάζοντας, τς ποθητς θεραπείας Μάρτυς ξίωσον. Μαρτύρων συζυγία, Τιμόθεε θεε, καί θεοδόξαστε Μαρα τηρήσατε, τ τς γάπης συνδέσμω μς καί πίστεως. Ο πάσαν καθελόντες, το χθρο τήν πλάνην, Μαρα θεοφρον καί θεε Τιμόθεε, μς συντρίβειν τά κέντρα ατο σθενώσατε.
Θεοτοκίον
περαγνέ Μαρία, Κεχαριτωμένη, τήν μιανθεσαν καρδίαν μου τος πάθεσι, τή ρυπτική σου πρεσβεία πλνον καί σσον μέ.
ξιον στίν ς ληθς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα το Θεο μν. Τήν τιμιωτέραν τν Χερουβίμ καί νδοξοτέραν
συγκρίτως τν Σεραφίμ, τήν διαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοσαν τήν ντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.
Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια
Ζε
γος τν Μαρτύρων θεοειδές, ο μοφροσύνη, ναθλήσαντες ερά Τιμόθεε μάκαρ, καί Μαρα τρισολβία, μς ν μονοία διατηρήσατε. θλησιν νύσαντες εράν, θλοις πολυτρόποις καί γσι μαρτυρικος, πίστεως γίας, δείξατε τήν δόξαν, Τιμόθεε καί ξιοθαύμαστοι. Χαίρετε Μαρτύρων καλλονή· χαίρετε θαυμάτων, ο πηγάζοντες δωρες, Τιμόθεε θεε, καί Μαρα μακαρία, καί τούς πιστούς κινδύνων πολλν λυτρούμενοι. Συμμορφοι ράθητε ληθς τν παθν Κυρίου, λωθέντες ν τ Σταυρ, Τιμόθεε θεε καί Μαρα τρισόλβια, διό τς θανάτου, δόξης τύχετε. Τούς ν τ γίω μν να, πίστει προσιόντας, διασώζετε βλαβες, Τιμόθεε Μάρτυς, καί Μαρα πανολβία, κ πάσης πηρείας το παναλάστρορος. Πσαι τν γγέλων α στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, ποστόλων δωδεκάς, ο γιοι πάντες μετά τς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν ες τό σωθναι μς.
Τό Τρισάγιον

γιος Θεός, γιος σχυρός, γιος θάνατος λέησον μς. γιος Θεός, γιος σχυρός, γιος θάνατος λέησον μς
γιος Θεός, γιος σχυρός, γιος θάνατος λέησον μς

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, λέησον μς. Κύριε λάσθητι τας μαρτίαις μν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς νομίας μίν. γιε, πισκεψε καί ασαι τάς σθενείας μν, νεκεν το νόματός σου. Κύριε λέησον, Κύριε λέησον, Κύριε λέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ μν, ν τος ορανος, γιασθήτω τό νομά Σου, λθέτω βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ς ν ορανό καί πί τς γής. Τόν ρτον μν τόν πιούσιον
δός μίν σήμερον, καί φες μίν τά φειλήματα μν, ς καί μες φίεμεν τος φειλέταις μν, καί μή εσενέγκης μς ες πειρασμόν λλά ρύσαι μς πό το πονηρο. Ὁ Ἱερεύς  τι Σου στιν βασιλεία καί δύναμις καί δόξα το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος, νν καί εί καί ες τούς αώνας τν αώνων.
Ἐκτενής καί ἀπόλυσις μεθ’ ἤν ψάλλομεν τό ἑξῆς:
Ἦχος β΄. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου Ζεγος τν Μαρτύρων κλεκτόν, νδοξε Τιμόθεε θεε, καί Μαρα νύμφη Χριστο, ο καταπαλαίσαντες, χθρν τήν δύναμιν, καί θαυμάτων δυνάμεσι, λαμπρς
δοξασθέντες, ρύσασθε δεόμεθα, ς συμπαθέστατοι, πάσης συμφορς καί νάγκης, καί πηρειν το Βελίαρ, τούς μς καλοντας ες βοήθειαν.
Ἦχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τν δούλων σου, καί λύτρωσαι μς, πό πάσης νάγκης καί θλίψεως.
Ἦχος β΄.
Τήν πάσαν λπίδα μου, ες σέ νατίθημι, Μτερ το Θεο, φύλαξον μέ πό τήν σκέπην σου.
Ὁ Ἱερεύς: Δί’ εχν τν γίων πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ Θεός, λέησον καί σσον μς. μήν.
Δίστιχον
Τιμόθεε σκεποί τέ μού καί Μαρα Γεράσιμων σπεύδοντα μν τή σκέπη.