Saturday, August 13, 2016

Xαιρετισμoiν εις την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου


Κοντάκιον. χος πλ. δ΄. Τ περμάχ.

Τς θανάτου Σου Κοιμήσεως πανάχραντε, τν ορτν λαμπροφανς πανηγυρίζοντες, προσκομίζομεν τν μνον Σοι Θεοτόκε· λλ’ ς οσα συμπαθείας μέγα πέλαγος, δυσωπήθητι κα δς πταισμάτων φεσιν, τος Σο κράζουσι·

Χαρε Μτερ πείρανδρε.

γε δ τν γγέλων χορς κ τν νω, Μαριμ τν Παρθένον μνετε (γ΄)· ο γρ πηλινογλσσοι μες ο δυνάμεθα τοτο ποιεν νθρωποι, τ πόθ δ φλεγόμενοι βον ς φικτν τολμμεν·
Χαρε, δι’ ς ορανς νοίγη·
χαρε, δι’ ς Σωτρ φάνη.
Χαρε, το οράτου Θεο γεννήτρια·
χαρε, το τν λων Ποιητο λοχεύτρια.
Χαρε, Θρόνων περέχουσα μα κα ξουσιν·
χαρε, μλλον κυριεύουσα Κυριοτήτων ατν.
Χαρε, δυνατωτέρα τν Δυνάμεων οσα·
χαρε, τν ρχαγγέλων κα γγέλων κρατοσα.
Χαρε, τν ρχν λίαν ξάρχουσα·
χαρε, πασν Τάξεων προέχουσα.
Χαρε, τν Χερουβμ τιμιωτέρα·
χαρε, τν Σεραφμ νδοξοτέρα.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

Βρέφος μου χρηματίσας κα Υός μου πάρχων, Υἱὲ το Θεο το ψίστου, Σ παράλαβέ μου τν ψυχήν· κ περάτων δ τος Μαθητς θροισον, ν μνήματι κηδεσαί με, κα σαι ξόδιον μνον·

λληλούϊα.

Γνόντες δι’ ν ατίαν κ περάτων τς γαίας, ρθέντες π νεφν, ο μύσται συνήχθησαν μοθυμαδόν, ν τ γί οκ τ Σ Δέσποινα, ξίσταντο κα σταντο, κραυγάζοντες πρς Σ τοιατα·
Χαρε, χαρς τς ντως δοχεον·
χαρε, πασν ρετν ταμεον.
Χαρε, Μαριμ προφητόφθεγκτον κουσμα·
χαρε, ωακεμ κα ννης τ βλάστημα.
Χαρε, τι Σο τν νδοξον κα πανίερον ταφήν·
χαρε, τδε συναγήοχας, μς πάντας κατιδεν.
Χαρε, μεταβναι τν γηΐνων μολοσα·
χαρε, μεταστναι πρς Υόν Σου ποθοσα.
Χαρε, δι’ ς κατάρας ἐῤῥύσθημεν·
χαρε, δι’ ς γγέλων συνήφθημεν.
Χαρε, μν ποστολς ατία·
χαρε, πιστν πρς Θεν μεσιτεία.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

Δύναμις το ψίστου, πρ νον τε κα λόγον, τος θείους κα σοφος ποστόλους, κ περάτων τς γς, δι νεφν ες χωρίον τν Γεθσημαν γαγε κηδεσαί Σε τν Δέσποιναν, κα σαι λιγυρς τν μνον·

λληλούϊα.

φθασεν π τούτοις, θεσπέσιος Παλος, τ σκεος τς κλογς δι’ έρος, κα νοίξας τ στόμα ατο, τν Παρθένον ξόχως μνεν ρξατο, ἀῤῥήτως ξιστάμενος, κα φάσκων πρς Ατν τοιατα·
Χαρε, πανάχραντε Θεοτόκε·
χαρε, γία γν Παρθένε.
Χαρε, το μο κηρύγματος πόθεσις·
χαρε, τν μν περιόδων διεύθυνσις.
Χαρε, τι Σ θεώμενος θεώρουν Σν Υόν·
χαρε, τι ν προσώπ Σου, προσεκύνουν τν Χριστόν.
Χαρε, δι’ ς τ θνη πρς Θεν πιστρέφω·
χαρε, δι’ ς τος πσιν πιστέλλω κα γράφω.
Χαρε, τν μν πόνων νάπαυλα·
χαρε, τν μν δεσμν πάλλαγμα.
Χαρε, τς ληθος ζως Μήτηρ·
χαρε, ν τάφος βραχε συνέξει.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

Ζήσασα θεαρέστως, πρς ζων μετετέθης, τν κρείττονα ληθ κα γήρω· τν γρ νυπόστατον ζωήν, τν ζωοποιοσαν τς ζωάς, τέτοκας Χριστν παρεχόμενον, ληκτον ζων τος βοσιν·

λληλούϊα.

γέρθης μετ πότμον, ναστσα νδόξως, τριήμερος σπερ Υός Σου, κα νλθες ες τος ορανούς, μετ δόξης κα τιμς πολλς σύσσωμος. Θωμς δ παντήσας Σοι, βόα σν χαρ κα πόθ·
Χαρε, δι’ ς μαθητς πιστοται·
χαρε, δι’ ς πιστίας λυτροται.
Χαρε, λογισμν μφιβόλων διώκτρια·
χαρε, εσεβν φρονημάτων γεννήτρια.
Χαρε, ν γ πήντησα ν έρι τηλαυγς·
χαρε, ν γ πέγνωκα, κ τς δόξης προφανς.
Χαρε, σπερ τν χάριν ες τ θνη κηρύξω·
χαρε, σπερ τν Ζώνην, τος ν κόσμ κομίσω.
Χαρε, μ χαροποιήσασα·
χαρε, μν κατήφειαν λύσασα.
Χαρε, νεκροπρεπς κηδευθεσασα·
χαρε, θεοπρεπς γερθεσα.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

Θεοδόχον Σου σκνος, θεοκτόνων τ σμνος, ρν κφερόμενον νδόξως, φρυαττόμενον μανιωδς, θεομάχους χερας κατ’ ατο πλιζεν· λλ’ τισε τς βρεως δίκας, ς μ γινώσκων ψάλλειν·

λληλούϊα.

ωμεν μετ πόθου, θεόφρονες πάντες, σπουδ εις Γεθσημαν χωρίον, ψόμενοι τάφον νοητς, ο σμα Θεομητορικν τέθαπται· τ χείλη δ κα μματα προσψαύοντες ατ βομεν·
Χαρε, Μητρς το ψίστου τάφε·
χαρε, νεκρς τριημέρου τύμβε.
Χαρε, κενς μετ τρίτην φαινόμενον·
χαρε, κτς σώματος προσκυνούμενος.
Χαρε, τι τν πανάχραντον ποδέδεξαι ν σοί·
χαρε, τι τν πανύμνητον περιέσχες ν βραχε.
Χαρε, τ δευτερεα φέρων γίου Τάφου·
χαρε, τ σημεα εμοιρήσας τκείνου.
Χαρε, ν Θεόπαις τέθειται·
χαρε, φ’ ο ατ γήγερται.
Χαρε, Σ γρ δι’ ατν προσκυνομεν·
χαρε, πάντες πρς ατν κφωνομεν.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

Κήρυκες θεοφόροι, πόστολοι θεοι, παδο φοιτητα το Υο μου, κ περάτων τς γς αθωρν ες χωρίον τν Γεθσημαν σπεύσαντες, κηδεύσατε τ σμά μου νεκροπρεπς δοντες μνον·

λληλούϊα.

Λόγοις περκοσμίοις, Διονύσιος μα, γέραιρε σν εροθέ, τν χραντον Μητέρα Θεο, τ λοίσθια νθρωπρεπς πνέουσαν, θεόληπτοι δεικνύμενοι κα νθεαστικς βοντες·
Χαρε, ντως κρυφιομύστης·
χαρε, φ’ ν δρυται πίστις.
Χαρε, τς ζωαρχικς Τριάδος ποψις·
χαρε, τν θείων νομάτων νάπτυξις.
Χαρε, πέλαγος όριστον, θεολογίας φημί·
χαρε, θάλασσαν πέραντον, διδάξασα προσπλεν.
Χαρε, Ταξιαρχίας σύνθημα τς νω·
χαρε, εραρχίας μνημα τς κάτω.
Χαρε, μυστηρίων ποκάλυψις·
χαρε, ποῤῥήτων διασάφησις.
Χαρε, δι’ ς ο νόες νυψονται·
χαρε, δι’ ς πρς Θεν φικνονται.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

Μ φίλοι το Υο μου, μ ποιήσητε πένθους, μέραν τς Μεταστάσεώς μου· μεμνημένοι δι’ ς επον μν, οκ άσω μς ρφανος πώποτε, τν λύπην πωσάμενοι, διδάξατε τ θνη λέγειν·

λληλούϊα.

Νέα τν λικίαν, κομιδ τε κμαία, κα γήρατος δεινος πρν γκψαι, μετεπέμφθης πρς το Σο Υο ες Βασίλεια τν ορανν Δέσποινα· Ατ δ συμβασιλεύουσα περισώζοις τος Σο βοντας·
Χαρε, Παρθένε βρεφοτρόφος·
χαρε, νηπίων νηπιοτρόφος.
Χαρε, τν καμνόντων παιδίων περίθαλψις·
χαρε, τν φήβων σαύτως νάπτυξις.
Χαρε, κάλλος παρθενεύοντος σώματος πανευπρεπές·
χαρε, νθος τς νεότητος, τηροσα σινές.
Χαρε, νδρν τελείων συντηροσα δυνάμεις·
χαρε, γυναικν αθις κατευθύνουσα πράξεις.
Χαρε, λαμπρ προμήθεια πένητος·
χαρε, στεῤῥὰ βακτηρία γήρατος.
Χαρε, καλ γηροτρόφε πρεσβύτου·
χαρε, κοιν προστασία το κόσμου.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

Ξύμπαντες ο θεόπται, φεστήκεισαν τότε, νίκα πρς Θεν ξεδήμεις, κα σν
Τιμοθέ
τ σοφ, δύο εράρχαι θηνν χραντε, τ θεα μεγαλεά Σου θαυμάζοντες κα κβοντες·

λληλούϊα.

λος ν τος κόλποις, καθεζόμενος Λόγος, νάρχου Πατρς νεκφοίτητως, κατελήλυθεν λος ν γ, τν τς Μητρς γίαν ψυχήν, λήψεσθαι γγέλων ρχαγγέλων τε, δωρυφορούντων κα λεγόντων·
Χαρε, Βασιλς κα Κυρία·
χαρε, Θεοτόκος Μαρία.
Χαρε, τ Θε μν σάρκα δανείσασα·
χαρε, τν Ποιητν γαλακτοτροφήσασα.
Χαρε, νομα σεβάσμιον, κα γγέλοις κα βροτος·
χαρε, θέαμα ξαίρετον, ορανο τε κα τς γς.
Χαρε, οκοσα ν Οραν μπυρίν·
χαρε, παρεστσα το Θεο ν τ Θρόν.
Χαρε, ορανίων περέχουσα·
χαρε, τν πιγείων δεσπόζουσα.
Χαρε, μετ Θεν λατρευομένη·
χαρε, σν τ Υἱῷ προσκυνουμένη.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

Πέτρος κορυφαος, ποστόλων κρότης, μεγίστης θυμίας πλήσθη, πλωμένην δών σε νεκράν, μπόνως δακρύων π Σο τενε, κα πρώτιστος πήρξατο τν ξοδίων μνων δων·

λληλούϊα.

ήμασι θεοφθέγκτοις, Θεολόγος Μέγας, θεος Μαθητς ωάννης, δεξιοτο Μητέρα τν αυτο, παίρειν πρς τς νω σκηνς μέλλουσαν, πυκνς κατασπαζόμενος, ιοπρεπς τε νακράζων·
Χαρε, Πατρς το νάρχου Νύμφη·
χαρε, Υο συνανάρχου Μήτηρ.
Χαρε, Μαθητο γαπημένου καύχημα·
χαρε, φοιτητο πιστηθίου σέμνωμα.
Χαρε, ν γ παρέλαβον τότε π το Σταυρο·
χαρε, ν γ φύλαξα σπερ κόρην φθαλμο.
Χαρε, ν κρανί Μαθητ δωρηθεσα·
χαρε, ν τ οκ τ μ οκισθεσα.
Χαρε, Θεο Μήτηρ ειπάρθενος·
χαρε, κόσμου Μήτηρ θεοδώρητος.
Χαρε, Μήτηρ πάντων πιστευόντων·
χαρε, σκέπη πάντων τν βοώντων.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

Σύστειλόν μου τ σμα, υἱὲ ωάννη, ν τάφ μητροπρεπς ς οδας· σπερ δ νεγκας καρτερς, τε ν τ τάφ τ καιν τέθειτο, σς καλς Διδάσκαλος, οτω τέτλαθι κα νν λέγων·

λληλούϊα.

Τύπος ν τς Σς δόξης, τ σημεον Μτερ, εδον τρανς ν τ ποκαλύψει· κα γρ φθης μοι τότε γυν νδεδυμένη τν νοητν λιον, τν πάντας καταυγάζοντα, κα συνετίζοντα βον Σοι·
Χαρε, λαμπρς στολισμένη·
χαρε, φαιδρς κεκοσμημένη.
Χαρε, περιβεβλημένη τν Κύριον·
χαρε, πεποικιλμένη Ατο νώπιον.
Χαρε, στέφος δωδεκάαστρον, φέρουσα ν κεφαλ·
χαρε, δίσκον τν σελήνιον, χουσα ν τος ποσί.
Χαρε, Χριστν δοσα περάνω Σου πάλιν·
χαρε, καταπατοσα τς πάτης τν πλάνην.
Χαρε, δο στέρες ο δώδεκα·
χαρε, δο σπασμόν Σοι δωκαν.
Χαρε, τν Χριστιανν Μήτηρ·
χαρε, ωάννου Μαθητο Μήτηρ.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

μνους δον ο νόες, φλογερν τν στομάτων, συμψάλλοντες σεπτος ποστόλοις, κα τάφ φερόμενον νεκρόν, σμα τ Θεομητορικν προπεμπον, τιμν ατ ποιούμενοι, κα φθεγγόμενοι μετ δέους·

λληλούϊα.

Φέροντες ο θεόπται, τ κλινίδιον Κόρη, ν τ θεοδόχον Σου σκνος, λύπης κα θυμίας μεστοί, ρέμα λίαν κα συχ δευον, τ θεα κα ξαίσια νυμνοντες μυστήρια·
Χαρε, δι’ ς Θες σαρκώθη·
χαρε, δι’ ς σατν τροπώθη.
Χαρε, μυστηρίου ρχαίου φανέρωσις·
χαρε, π’ αἰῶνος κεκρυμμένου δήλωσις.
Χαρε, περ καθυπέκλινας, δένδρα κορυφα ατν·
χαρε, νπερ προσεκύνησαν, ν τ ρει λαιν.
Χαρε, δι’ γγέλου ες τ νω κληθεσα·
χαρε, δι σημείου φοίνικος πιστωθεσα.
Χαρε, πρς τν Υἱὸν νδημήσασα·
χαρε, ν Παραδείσ σκηνώσασα.
Χαρε, κ γς πρς ορανν ρθεσα·
χαρε, μς ρφανος μ φεσα.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

Χεράς Σου παναχράντους, κα παλάμας μώμους, ψώσασα γν πρς Υόν Σου, μητρικς νεβόας ατ, ος μοι κτήσω διηνεκς φύλαττε, δήν Σοι τν οράνιον, τ Δημιουργ προσφωνοντας·

λληλούϊα.

Ψασαί τις μ τολμήσ, μυήτων χερ ταύτης, τς θείας Κιβωτο ς μψύχου, μόνα δ τ χείλη τν πιστν, κινείσθωσαν π τν ατς παινον, φωνήν τε τν χαρμόσυνον μελπέτωσαν τν το γγέλου·
Χαρε, πύλη το Παραδείσου·
χαρε, κλες χλοερο χωρίου.
Χαρε, προσίτ φωτ σελαγίζουσα·
χαρε, τς ψυχς πάντων περιαυγάζουσα.
Χαρε, τι Σ φώτισας τος τν μνων ποιητάς·
χαρε, ν δοξολόγησαν, ωάννης κα Κοσμς.
Χαρε, Θεοδώρου κα Θεοφάνους νάβλα·
χαρε, ωσφ κα ωμανο κιθάρα.
Χαρε, Δαμασκηνο χειρς ασις·
χαρε, παντς πάθους νακούφισις.
Χαρε, δ Κόρη! Κα δς ατήσω·
χαρε, Μαρία ν’ επν κψύξω.

Χαρε, Μτερ πείρανδρε.

πάσης εφημίας περέκεινα Μτερ, παντς γκωμίου νωτέρα, νπερ οδ νος γγελικός, σχολ γε νθρώπειος παινεν δύναται!, τ πρόθυμόν μου πρόσδεξαι κα λέησον πως ψάλλω·
λληλούϊα.