Thursday, April 7, 2016

4η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΣΧΟΛΙΑ



Με την Χάρη του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου φθάσαμε στην τέταρτη Παρασκευή των Χαιρετισμών και θα ακούσουμε σήμερα στους Ιερούς Ναούς την τέταρτη Στάση των Χαιρετισμών στην Παναγία μας !


Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενη ανάρτηση μας η 4η Στάση που αποτελείται από τους Οίκους που ξεκινούν με την τέταρτη και τελευταία εξάδα των γραμμάτων τους Ελληνικού Αλφαβήτου δηλαδή από τα γράμματα Τ έως και Ω ανήκει στο δεύτερο μέρος των Χαιρετισμών που συνιστά το δογματικό – θεολογικό τους τμήμα, σε αντιδιαστολή με το πρώτο μισό ( από τα γράμματα Α έως και Μ ) που συνιστά το ιστορικό – διηγηματικό τους τμήμα !


Ο Οίκος που ξεκινά με το γράμμα Τ εστιάζει στην Αειπαρθενία της Υπεραγίας Θεοτόκου, και τονίζει ότι είναι η ίδια απροσμάχητος προστάτιδα των παρθένων αλλά και όλων των Χριστιανών.


Ο επόμενος Οίκος με το Υ αναφέρεται στο πρόσωπο του σαρκωθέντος Σωτήρος και τονίζει ότι, ακόμη και αν του αναπέμψουμε ύμνους, τόσους σαν τους κόκκους της άμμου, δηλαδή απειράριθμους , και πάλι δεν του αποδίδουμε την προσήκουσα σε Αυτόν τιμή !


Ο Οίκος που ξεκινά με το γράμμα Φ επανέρχεται στην Θεοτόκο, που την θεωρεί σαν την φωτεινή εκείνη λαμπάδα που φωτίζει τον νου των πιστών Χριστιανών, και μέσα στο φως Της κινούμεθα προς την αληθινή γνώση του Θεού.


Ο Οίκος με το γράμμα Χ όπως και αυτός με το Υ εστιάζεται στον Σωτήρα Χριστό τονίζοντας ότι με την Ενανθρώπηση Του διέγραψε οριστικά τα χρέη των ανθρώπων που δια των αμαρτιών τους είχαν αποξενωθεί από την Χάρη Του.


Στον Οίκο που ξεκινά με γράμμα Ψ εξαίρει την Θεοτόκο ώς τον όντως Ναό του Σωτήρος που ο ίδιος επέλεξε και αγίασε δια της σαρκώσεως Του και μέσα από τον οποίο δοξάζεται από όλους τους ανθρώπους.


Τέλος στον Οίκο με το γράμμα Ω αναπέμπεται η ικεσία όλων των Χριστιανών στην Υπεραγία Θεοτόκο να λυτρώσει τον λαό Της, τόσο από τις συμφορές του αιώνος αυτού, όσο και από την αιώνια κόλαση.


Και πιστεύουμε ότι αυτή η ικετήριος κραυγή όλων των Χριστιανών που εκφράζει ο τελευταίος αυτός οίκος της 4ης Στάσης των Χαιρετισμών, συνοψίζει και συγκεφαλαιώνει και το νόημα τους !
Χαιρετίζουμε την Υπεραγία Θεοτόκο με τους Χαιρετισμούς Της που τόσο Την τέρπουν, αιτούμενοι την πρεσβεία Της.
“Ταις πρεσβείας της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς “ ακούμε στο πρώτο αντίφωνο της Θείας Λειτουργίας του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου !
Και είμαστε βέβαιοι ότι είναι ακαταγώνιστες οι πρεσβείες Της γιατί η Θεοτόκος είναι εν Πνεύματι Αγίω αχώριστη από τον Υιό και Θεό Της !
“Ουδέν γαρ μέσον Μητρός και Υιού” αναφωνεί ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός ! Και συνεχίζει λέγοντας, ότι επειδή στην επουράνια, θριαμβεύουσα Εκκλησία , την “Εκκλησία των πρωτοτόκων” η Θεοτόκος κατέχει την πρώτη θεση , η μεσιτεία Της για την επίγεια, στρατευομένη Εκκλησία που αποτελεί το σώμα του Υιού Της, είναι συνεχής και ακατάπαυστη !
Και ο Άγιος Βασίλειος Σελευκείας αναφωνεί όπως και ο ιερός Υμνογράφος του Ακαθιστου Υμνου “ Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, η μεσιτεύουσα Θεώ και ανθρώποις , ίνα το μεσότοιχον αναιρεθή της έχθρας, και τοις επουρανίοις ενωθή τα επίγεια “
Κλείνοντας το σύντομο μας άρθρο για την 4η Στάση των Χαιρετισμών της Παναγιας μας, ευχόμαστε να εισακουσθούν οι παραινέσεις και των κεκοιμημένων Οσίων, αλλά και σύγχρονων Γερόντων όπως ο Γέροντας Εφραιμ από την Αριζονα, που μας προτρέπουν, όχι μόνο τώρα στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αλλά καθημερινά, καθ όλη την διάρκεια του χρόνου, να διαβάζουμε όσες περισσότερες φορές μπορούμε τους Χαιρετισμούς, ώστε να βιώσουμε – όπως και αυτοί – αισθητά πλέον την Χάρη των Χαιρετισμών και την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας μας !

Οι 12 βαθμοί της Αμαρτίας

 
1ος Βαθμὸς εἶναι, ὅταν κάνει κάποιος τὸ καλό, ὄχι δὲ καλῶς, ἀλλὰ σμίγει τὸ καλὸ μὲ τὸ κακό.



2ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ τελεία ἀργία τοῦ καλοῦ.



3ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ προσβολὴ τοῦ κακοῦ στὸ λογισμό.



4ος Βαθμὸς εἶναι, ὁ συνδιασμός, ἤ συνομιλία μὲ τὸν λογισμό.



5ος Βαθμὸς εἶναι ἡ πάλη ποὺ γίνεται πρὶν τὴν ἁμαρτία.



6ος Βαθμὸς εἶναι ἡ συγκατάθεση νὰ γίνει ἡ ἁμαρτία.



7ος Βαθμὸς εἶναι ἡ κατὰ διάνοια ἁμαρτία ποὺ γίνεται πρὸ τοῦ ἔργου ὅπου ὁ ἄνθρωπος τυπώνει εἰς τὸν νοῦν του τὴν ἁμαρτία τόσο παστρικὰ ὠσὰν νὰ τὴν κάνει μὲ τὸ ἔργον.



8ος Βαθμὸς εἶναι, αὐτὴ ἡ πράξη καὶ κατ’ ἐνέργεια ἁμαρτία.



9ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ συνήθεια ὅταν γίνεται ἡ ἁμαρτία συχνά.



10ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ ἕξις τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία μὲ βία καὶ δυναστεία ἀναγκάζει τὸν ἄνθρωπον νὰ ἁμαρτάνει θέλοντα καὶ μὴ θέλοντα.



11ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ ἀπόγνωσις ποὺ κυριεύει τὸν ἁμαρτωλόν.



12ος Βαθμὸς εἶναι, ἡ αὐτοκτονία, δηλαδὴ θανατώνεται ὁ ἄνθρωπος ἀφ’ ἑαυτοῦ του μὲ τὸ νὰ κυριεύθει ἀπὸ τὴν ἀπόγνωση.

[Ἐξομολογητάριον Ἁγίου Νικοδήμου σελ. 19-20]