Wednesday, March 16, 2016

Χαιρετισμοί - Άγιος Φανούριος ο Νεοφανής, ο Μεγαλομάρτυρας



Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.
Νεοφανέντα αθλητήν ανευφημήσωμεν
και στρατιώτην του Κυρίου γενναιότατον
εν βασάνοις τον ποικίλοις παραδοθέντα
ως κρατήσαντα λαμπάδα θείας πίστεως
ανημμένην προ φρικτού ανόμων βήματος
πόθω κράζοντες·
Χαίροις, μάκαρ Φανούριε.

Άριστος στρατιώτης στρατιάς του Κυρίου,
Φανούριε τρισμάκαρ, εδείχθης·
(εκ γ΄)
θριαμβεύσας γαρ πλάνον εχθρόν μαστιγώσεις,
ξέσεις και πυρός καύματα
ως άλλου, μάκαρ, πάσχοντος υπέμεινας· διό βοώμεν·
Χαίρε, ο θείος Χριστού οπλίτης·
χαίρε, ο ένδοξος στρατιώτης.
Χαίρε, αθλητών αηττήτων ευπρέπεια·
χαίρε, λαμπηδών αρετής και απαύγασμα.
Χαίρε, ότι εφανέρωσας άρτι εύκλειαν την σην·
χαίρε, ότι πάσιν έδειξας σην ουράνιον ισχύν.
Χαίρε, της ευσεβείας ευκλεής αθλοφόρος·
χαίρε, Θεού σοφίας ο φωστήρ ο πυρφόρος.
Χαίρε, Χριστού κηρύξας το όνομα·
χαίρε, εχθρού πατήσας το φρύαγμα.
Χαίρε, λαμπάς του φωτός του αδύτου·
χαίρε, χαράς κοινωνός της αλήκτου.
Χαίροις μάκαρ Φανούριε.

Βίον τον θαυμαστόν, ον εκάλυψε λήθη
του χρόνου ο σοφός αθλοθέτης
μόνον έγνω, στερρέ αθλητά,
έως ου ευρέθη σον σεπτόν έκτυπον,
Φανούριε, σην άθλησιν
δηλούν τοις ευλαβώς βοώσιν·

Αλληλούια.

Γνώσιν λαβόντες πάντες
οι εν Ρόδω οικούντες
εκ της σης πανσεβάστου εικόνος,
κολασμών σου, δι ων του Θεού
την αγίαν πίστιν, αθλητά άριστε,
Φανούριε εκράτυνας,
εκραύγαζον εν κατανύξει·
Χαίρε, ο νέος τη ηλικία·
χαίρε, ο θείος εν τη ανδρεία.
Χαίρε, αθλητής του Σωτήρος νεόλεκτος·
χαίρε, πρεσβευτής προς Θεόν ημών ένθερμος.
Χαίρε, ότι καθυπέμεινας μαστιγώσεις ακλινώς·
χαίρε, ότι χαίρων ήνεγκας ξέσεις θείας σου σαρκός.
Χαίρε, της αφθαρσίας ο βλυστάνων το νέκταρ·
χαίρε, της αριστείας ο δεικνύων το ήμαρ.
Χαίρε, Χριστού εκφαίνων την έλλαμψιν·
χαίρε, εχθρού συντρίψας την έπαρσιν.
Χαίρε, σκηπτός κατ' εχθρού παμβεβήλου·
χαίρε, φωτός θεωρέ Τρισηλίου.
Χαίροις, μάκαρ Φανούριε.

Δύναμιν δεδεγμένος ουρανόθεν μανίαν
ουκ έδεισας, Φανούριε, πλάνων,
αλλά ση αδειμάντω ψυχή
των τυράννων στίφος ευθαρσώς, άγιε,
κατέβαλες τω Κτίσαντι
Χριστώ εν ευφροσύνη ψάλλων·
Αλληλούια.

Έστης εν μέσω πάτερ, των αγρίων θηρίων,
Φανούριε, μαρτύρων ακρότης, αβλαβής,
ο εις βρώσιν δοθείς
τούτων του Κυρίου πανσθενεί χάριτι
και Πλαστουργού της κτίσεως·
διό σοι ευθαρσώς βοώμεν·


Χαίρε, ο λύχνος της αριστείας·
χαίρε, το στέφος της ευψυχίας.
Χαίρε, λαμπηδών Εκκλησίας νεόφωτος·
χαίρε, σηπεδών απιστίας η δύσοσμος.
Χαίρε, ότι ξένως έμεινας αβλαβής εκ την θηρών·
χαίρε, ότι εμεγάλυνας τον φιλάνθρωπον Θεόν.
Χαίρε, ότι επήρθης προν ουράνιον δόξαν·
χαίρε, ότι λαμπρύνεις των μακάρων την χώραν.
Χαίρε, Ροδίων νήσου ο έφορος·
χαίρε, απάντων άγρυπνος πρόμαχος.
Χαίρε, Θεού φρυκτωρός της αγάπης·
χαίρε, εχθρού καταπέλτης απάτης·
Χαίροις, μάκαρ Φανούριε.

Ζήλω της ευσεβείας θείω πεπυρσευμένος
παρείδες τας προσκαίρους βασάνους
άμα σης ηλικίας ακμήν
και θερμή αγάπη προς Θεόν,
όλβιε Φανούριε, ηρίστευσας
αθλητικώς Αυτώ κραυγάζων·
Αλληλούια.

Ήλιος νέος ώφθης τη εχούση σε θείον
συλλήπτορα, Φανούριε, Ρόδω,
ης η άρουρα χρόνους μακρούς
εν τοις κόλποις έκτυπον το σον
ως όλβον ευλαβέστατα
και η νυν αυγασθείσα κράζει·
Χαίρε, Ροδίων της νήσου εύχος·
χαίρε, απάντων πιστών το κλέος.
Χαίρε, ο ανύσας αθλήσεως σκάμματα·
χαίρε, ο εκτρέψας απίστων τα άρματα.
Χαίρε, κρήνη η βλυστάνουσα ύδωρ ιαματικόν·
χαίρε, στήλη αναγράφουσα ευθηνίαν αρετών.
Χαίρε, ότι νομίμως και στερρώς ηγωνίσω·
χαίρε, ότι ανδρείως τον εχθρόν ετροπώσω.
Χαίρε, πιστών το νέον εδραίωμα·
χαίρε, ημών ατίνακτον έρεισμα.
Χαίρε, φανέ ουρανίου ευκλείας·
χαίρε, πυρσέ ψυχικής ευσθενείας·
Χαίροις μάκαρ Φανούριε.

Θαυμαστώς εκ λαγόνων ανεσύρθη της νήσου
Ροδίων η αγία εικών σου
η βλυστάνουσα πάσι πιστοίς
ιαμάτων ρείθρα, αθλητά τίμιε,
Φανούριε, τοις σπεύδουσι
τρανώς τω Λυτρωτή φωνήσαι
Αλληλούια.

Ισχυρός εν σταδίω άνευ όπλων ενύλων,
Φανούριε αήττητε έστης
και εχθρών των ενόπλων πληθύν
σης ψυχής ανδρεία και σοφοίς ρήμασι κατέβαλες·
διό σε νύν θαυμάζοντες πιστώς βοώμεν·
Χαίρε, ισχύν ο τυρράνων θλάσας·
χαίρε, ορμήν ο αυτών εκλύσας.
Χαίρε, Εκκλησίας το νέο αγλάισμα·
χαίρε, μαρτυρίας Χριστού το διάδημα.
Χαίρε, εύχρηστον κυάθιον αρετής αθλητικής·
χαίρε, πάγχρυσον παλάτιον ευψυχίας ανδρικής.
Χαίρε, ότι καθείλες ασεβείας το κράτος·
χαίρε, ότι παρείδες ηλικίας το άνθος.
Χαίρε, πιών βασάνων ποτήριον·
χαίρε, λαβών αμάραντον στέφανον.
Χαίρε, δι' ου πας πιστός επερώσθη·
χαίρε, δι' ου ο σατάν κατεβλήθη·
Χαίροις μάκαρ Φανούριε.

Κύμονον πανευώδες ευρωστίας και τόλμης,
Φανούριε εμύρισας πάντας
ευωδία της σης ανδρικής παρρησίας, πάτερ,
προ εχθρού βήματος·
αυτήν ουν οσφραινόμενοι
ημείς νυν ταπεινώς φωνούμεν·
Αλληλούια.

Λίθω βαρεί ο θείος αθλητής του Κυρίου
βαρούμενος το πάνσεπτον σώμα ανεβόα·
εν πέτρα, Χριστέ, των σων θελημάτων,
Ιησού πάνσεπτε, στερεωθείς προς άθλησιν χωρώ·
Αυτώ ουν εκβοώμεν·
Χαίρε, ο άριστος τροπαιούχος·
χαίρε, ο ένθεος λαμπαδούχος.
Χαίρε, αφθαρσίας το κρίνον ήδιστον·
χαίρε, ασεβείας το ξίφος το δίστομον.
Χαίρε, ύψος αγαπήσεως του Παντάνακτος Θεού·
χαίρε, βάθος στηλιτεύσεως της απάτης του εχθρού.
Χαίρε, ότι το κάλλος θεωρείς του Δεσπότου·
χαίρε, ότι του φέγγους απολαύεις του πόλου.
Χαίρε, σεπτών Αγγέλων συνόμιλε·
χαίρε, κλεινών μαρτύρων εφάμιλε.
Χαίρε, πιστών ομηγύρεως σθένος·
χαίρε, σκηνών ουρανών κληρονόμος·
Χαίροις μάκαρ Φανούριε.

Μάρτυς ηγλαϊσμένε, μηδαμώς δειλιάσας
θυμόν των μισοχρίστων τυράννων
προς αγώνα λαμπρόν και στερρόν ολοθύμως, μάκαρ,
αθλητών πρώταθλε, Φανούριε, εχώρησας
Χριστώ εν ευλαβεία κράζων·
Αλληλούια.

Νύκτα της αθεΐας απεδίωξας σώφρον,
ενστάσεως στερράν σου ακτίσιν,
ο φωτί ελλαμφθείς θεϊκώ,
φωτοφόρε μάρτυς της Χριστού πίστεως,
Φανούριε· διόπερ νυν βοώμεν σοι εν κατανύξει·
Χαίρε, η πτώσις της δυσσεβείας
χαίρε, η γνώσις της αληθείας.
Χαίρε, ευθαλέστατον δένδρον συνέσεως·
χαίρε, ευωδέστατον μύρον φρονήσεως.
Χαίρε, πάνσεπτος εν μάρτυσι του Σωτήρος αριστεύς·
χαίρε, άφθονος της χάριτος του Κυρίου παροχεύς.
Χαίρε, ότι εξέσθης και λαμπάσιν εφλέχθης·
χαίρε, ότι ηκίσθης και δεινώς εκολάσθης.
Χαίρε, μαρτύρων θείος διάκοσμος·
χαίρε, αγίων πάντιμος πρόβολος.
Χαίρε, ειδώλων λατρών καταπέλτης·
χαίρε, πιστών ευλαβών παραστάτης·
Χαίροις μάκαρ Φανούριε.

Ξένων πέλεις θαυμάτων αυτουργός και σημείων,
Φανούριε, κλεινέ παραδόξων ποιητής·
όθεν κλήσιν την σην
ευλαβώς χορείαι των πιστών άπασαι
προσφέρομεν και σπεύδοντες
ση χάριτι θερμώς βοώμεν·
Αλληλούια.

Όλος ων συμπαθείας και αγάπης προς πάντας
ανάπλεως, Φανούριε μάρτυς, ιερείς εξ αθέων δεσμών
ση ακαταβλήτω, αθλητά, έσωσας
δυνάμει τοις κραυγάζουσι
φωνή σοι στεντορεία ταύτα·
Χαίρε, ανδρείας η έμπνους στήλη·
χαίρε, σοφίας μαρτύρων πύλη.
Χαίρε, αθλονίκα εν μάχαις περίδοξε·
χαίρε, στρατιώτα της πίστεως άλκιμε.
Χαίρε, φοίνιξ ο υψίκομος ευκαρπίας μυστικής·
χαίρε, σάλπιγξ η μεγάφωνος ευτολμίας ψυχικής.
Χαίρε, ότι εκφαίνεις την ουράνιον δόξαν·
χαίρε, ότι εκτρέπεις του δολίου μανίαν.
Χαίρε, αμνός Κυρίου πανάμωμος·
χαίρε, λαμπρός οπλίτης του Κτίσαντος.
Χαίρε, δι' ον επαγάλλεται Ρόδος·
χαίρε, προς ον καταφεύγει ο κόσμος·
Χαίροις, μάκαρ Φανούριε.

Πρόφθασον βοηθήσαι τοις εν κλίνει κειμένοις,
Φανούριε, δεινής ασθενείας, ο κατ' όναρ κυρίοις φανείς
ιερέων δούλων, ώνπερ εμάλαξας καρδίαν αρρωστήμασιν
κακοίς τοις μη ειδόσιν ψάλλειν·
Αλληλούια.

Ρόδον στερροψυχίας, εν αγρώ νήσου Ρόδου
κρυπτόμενος ως όλβος ευρέθη
η αγία εικών σου σεμνέ
αθλητά Κυρίου, θαυμαστών πρόξενε,
Φανούριε, και ήνοιξε τα στόματα πιστών βοάν σοι·
Χαίρε, ο όρπηξ αθανασίας·
χαίρε, η σύριγξ της αριστείας.
Χαίρε, των απίστων και πλάνων κατάπτωσις·
χαίρε, χριστονύμων τερπνή αγαλλίασις.
Χαίρε, άνθραξ θείας πίστεως φλέξαν πλάνην ασεβών·
χαίρε, δόναξ θείας χάριτος και αφθίτων δωρεών.
Χαίρε, ότι εφάνης νέον πίστεως γέρας·
χαίρε, ότι εδείχθης γενναιότητος κέρας.
Χαίρε, πιστών προπύργιον άσειστον·
χαίρε, εχθρών δεινόν ολετήριον.
Χαίρε, ψυχών θεραπεύων τα πάθη·
χαίρε, ημών ιατρεύων τα άλγη·
Χαίροις, μάκαρ Φανούριε.

Στέφανον αιωνίου χαρμονής και αφθίτου
ζωής εκ των χειρών του Κυρίου
κατ' αξίαν εδέξω σοφέ,
ως καλώς αθλήσας και λαμπραίς τάξεσι
μαρτύρων συνηρίθμησαι
Φανούριε, αεί κραυγάζων·
Αλληλούια.

Τοις αψύχοις ξοάνοις, πάτερ σημειοφόρε,
ουκ έκλινας σον τίμιον γόνυ
και τοις λίθοις ειδώλων σοφώς
ου θυσίαν, μάρτυς θαυμαστέ, ένειμας
αλλά Χριστόν εκήρυττες·
διό σοι εν χαρά φωνούμεν·
Χαίρε, ο ένδοξος νικηφόρος·
χαίρε, ο άριστος αθλοφόρος.
Χαίρε, των μαρτύρων απάντων ομότροπος·
χαίρε, των αγίων αγγέλων ομόσκηνος.
Χαίρε, νέος εν τω σώματι την ψυχήν δε πολιός·
χαίρε, μέγας εν τοις θαύμασι και σημείοις αληθώς.
Χαίρε, ότι ανδρείως τας βασάνους υπέστης·
χαίρε, ότι ενδόξως προς τον πόλον μετέστης.
Χαίρε, Χριστού ωραίον οσφράδιον·
χαίρε, πιστού λαού φυλακτήριον.
Χαίρε, ταχύς ιατρός των νοσούντων·
χαίρε, σαφής αρωγός αιχμαλώτων·
Χαίροις μάκαρ Φανούριε.

Ύμνοις μελισταγέσι κατά χρέος τιμά σε,
Φανούριε χριστώνυμος δήμος
και την σην εκζητών αρωγήν,
εν δεινοίς του βίου, αθλητά εύψυχε,
Φανούριε, την μνήμην σου
γεραίρει ασιγήτως ψάλλων·
Αλληλούια.

Φλόγα των ανημμένων υπομείναν λαμπάδων,
Φανούριε, πυρί πρεσβειών σου
φλέξον την καθ΄ ημών του εχθρού,
θαυμαστέ, μανίαν και τοις σοις πρόσφυγξι
ειρήνην δίδου, άγιε
σοι νυν τοις ευλαβώς βοώσι·
Χαίρε, η κρήνη των ιαμάτων·
χαίρε, η στήλη των θαυμασίων.
Χαίρε, κληρονόμε της άνω λαμπρότητας·
χαίρε, ριζοτόμε εχθρού της φαυλότητος.
Χαίρε, στήριγμα ασάλευτον των θερμών σου ικετών·
χαίρε, καύχημα περίδοξον αθλοφόρων ευκλεών.
Χαίρε, της Εκκλησίας αχειρότευκτον τείχος·
χαίρε, της αφθαρσίας το θεόφυτον έρνος.
Χαίρε, Θεόν υμνών τον αόρατον·
χαίρε, εχθρόν πατών τον αρχέκακον.
Χαίρε, δεσμά ιερέων ο θλάσας·
χαίρε, χαράν ευσεβέσι βραβεύσας·
Χαίροις μάκαρ Φανούριε.

Χάριν θείαν πηγάζεις ως ακένωτος κρήνη,
Φανούριε, τοις σε προσιούσι και πιστούς αγιάζεις αεί
τους αποζητούντας σην θερμήν εύνοιαν
εν βίου τοις παλέσμασι
και ψάλλοντας φωναίς αισίαις·
Αλληλούια.

Ψάλλοντές σου τους άθλους, καλλιμάρτυς Κυρίου,
Φανούριε, ους έτλης εμφρόνως
δι' αγάπην Χριστού του Θεού,
από πάσης ρύσαι συμφοράς, κράζομεν,
τους πόθω ανυμνούντας σε
και πίστει σταθηρά βοώντας·
Χαίρε ακέστωρ των σε υμνούντων·
χαίρε, συλλήπτωρ των σοι σπευδόντων.
Χαίρε, ο βραβεία λαβών αφθαρτότητος·
χαίρε, θυμηδία βροτών αδιάπτωτος.
Χαίρε, ίον το ηδύπνευστον πνέον μύρον θεϊκόν·
χαίρε, ρόδον πάσιν ήδιστον διαχέον γλυκασμόν.
Χαίρε, επηγγελμένων αγαθών ο μετέχων·
χαίρε, δόξης Αγγέλων όντως επαπολαύων.
Χαίρε, μαρτύρων στέφος χρυσόπλοκον·
χαίρε ο παύων άθλοις τον έχθιστον.
Χαίρε, πιστοίς θείαν χάριν παρέχων·
χαίρε, ημίν θείαν ρώσιν ο νέμων·
Χαίροις μάκαρ Φανούριε.

Ω καλλιμάρτυς και πιστών παραστάτης,
Φανούριε, εν δίναις του βίου
(εκ γ΄)
ως αλήκτου ζωής κοινωνός
και τους σε τιμώντας ευλαβώς, άγιε,
αξίωσον πρεσβείαις σου
αυτής τους νυν τρανώς βοώντας·
Αλληλούια.

Και αύθις το Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.
Νεοφανέντα αθλητήν ανευφημήσωμεν
και στρατιώτην του Κυρίου γενναιότατον
εν βασάνοις τον ποικίλοις παραδοθέντα
ως κρατήσαντα λαμπάδα θείας πίστεως
ανημμένην προ φρικτού ανόμων βήματος
πόθω κράζοντες· Χαίροις, μάκαρ Φανούριε.

Δίστιχον
Φάνον αλήθειαν Χριστού Χαραλάμπη,
χαίρε βοώντι σοι, Φανούριε μάκαρ.

Εγκώμια Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου


Στάσις Α’ .
Ήχος πλ. α’ . Η ζωή εν τάφω.
Απλανής του Άθω, ανατείλας φωστήρ, μοναζόντων τας χορείας ελάμπρυνας, αγιότητος Νικόδημε αυγαίς.

Βαθυλείμων ώφθης, επ’ εσχάτων ημίν, της σοφίας θεοφόρε Νικόδημε, ερμηνεύων τα βιβλία των Γραφών.

Γηπονήσας έργοις, αγαθοίς την ψυχήν, τα ζιζάνια εξέτεμες πρόρριζον, αμαρτάδων σου Νικόδημε σοφέ.

Δεδεγμένος αίγλην, σωστικών εντολών, ωκειώθης από βρέφους Νικόδημε, τω Σωτήρι των ψυχών περιχαρώς.

Εν τη νήσω Νάξω, βιοτεύσας καλώς, κατεπλάγησαν τον νουν οι συνόντες σοι, καθορώντές σε ως σκεύος αρετών.

Ζηλωτής υπάρχων, των Οσίων ανδρών, προσεχώρησας τω Άθωνι Άγιε, καταλείψας γεηρών τας ηδονάς.

Η ση θεία κάρα, πολυχεύμων πηγή, ουρανίου ευωδίας της χάριτος, ανεδείχθη εν εσχάτοις τοις καιροίς.

Θεωρίας θέλων, επιβήναι Θεού, πρακτικής επεμελήθης Νικόδημε, αρετής παντοδαπούς ανελλιπώς.

Ιοβόλα βέλη, αρχεκάκου εχθρού, αποκρούσω νικηφόρως Νικόδημε, τω ονόματι Χριστού τω ισχυρώ.

Λαμπρυνθείς ακτίσι, της αγάπης Χριστού, τους εν πόθω προσιόντας τη μάνδρα σου, εν Παΐκω απαλλάττεις των δεινών.

Μοναστών τα πλήθη, και μιγάδων χοροί, εν τω Άθωνι Νικόδημε Όσιε, αναμέλπουσι την μνήμην σου λαμπρώς.

Νευρωθείς δυνάμει, της ευχής του Χριστού, τον αόρατον εχθρόν κατεπάλαισας, και συνέτριψας τα τάγματα αυτού.

Ξενωθείς του κόσμου, αληθώς ως πτηνόν, εν τω Όρει τω Αγίω εσκήνωσας, των Οσίων χρηματίσας κοινωνός.

Οι αλγούντες νόσοις, τη λαμπρά σου Μονή, εν Παΐκω προσερχόμενοι χάριτι, θεραπεύονται Νικόδημε τη ση.

Πολεμών ανδρείως, τον αρχαίον εχθρόν, τον αόρατον εν βίβλω συνέγραψας, μέγαν πόλεμον Νικόδημε ψυχής.

Ρώσιν θείαν Πάτερ, εκ των δέλτων των σων, μοναζόντων αι στρατείαι λαμβάνουσι, και αγέλαι των πιστών χριστιανών.

Συμβουλαίς αγίαις, αρχιθύτην σεμνόν, του Ευρίπου καθωδήγησας άριστα, του ποιμάναι τον φιλόχριστον λαόν.

Των σεπτών Πατέρων, τους κανόνας ορθώς, διερμήνευσας Νικόδημε άπαντας, επιπνοίαις Παρακλήτου αγαθού.

Χαίροντες κατ’ έτος, την σην μνήμην φαιδρώς, εορτάζομεν τιμώντες εν άσμασι, τους αγώνάς σου θεόφρον ασκητά.

Δόξα. Τριαδικόν.
Ψαλμικώς υμνούμεν, του Ανάρχου Πατρός, συνανάρχου δε Υιού και του Πνεύματος, του Αγίου θείον όνομα αεί.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ω Αγνή Παρθένε, την αγίαν Μονήν, του Οσίου Νικοδήμου πρεσβείαις Σου, διαφύλαττε εκ πάντων των δεινών.
Και πάλιν το πρώτον.
Απλανής του Άθω, ανατείλας φωστήρ, μοναζόντων τας χορείας ελάμπρυνας, αγιότητος Νικόδημε αυγαίς.

ΣΤΑΣΙΣ Β’ .
Ήχος πλ. α’ . Άξιόν εστι.
Άξιόν εστι, μακαρίζειν σε τον οξυγράφον, γραμματέα Πάτερ Νικόδημε, του Χριστού εν τοις εσχάτοις τοις καιροίς.

Βίον εγκρατή, όντως ήνυσας εν ταις ερήμοις, του Αγίου Όρους Νικόδημε, θείω πόθω τετρωμένος την ψυχήν.

Δόξης θεϊκής, ως ομότιμος των Ασωμάτων, εν τη άνω πόλει Νικόδημε, Παραδείσου απολαύεις εσαεί.

Έχων τον Χριστόν, εν τοις στέρνοις σου ως συνοδίτην, ευσεβώς το ζην εξεμέτρησας, και υψώθης από γης εις ουρανόν.

Ζώπυρον Χριστού, εν τοις χρόνοις της δουλείας ώφθης, τοις βροτοίς σκεδάζων σκοτόμαιναν, αγνωσίας της δεινής ταις διδαχαίς.

Ήμβλυνας εχθρού, το γαυρίαμα ταις σαις νηστείαις, σαις παννύχοις στάσεσι δάκρυσι, και δεήσεσι Νικόδημε σοφέ.

Θέας της φρικτής, του προσώπου του Κυρίου Πάτερ, έτυχες ασκήσεσι σώματος, και τελεία ταπεινώσει της ψυχής.

Ίθυνον την σην, θεοστήρικτον Μονήν λιταίς σου, Όσιε Νικόδημε πάντοτε, προς το πλάτος των αγίων αρετών.

Κράτει του Χριστού, Κολλυβάδων την σεπτήν χορείαν, των χειμαζομένων εστήριξας, την Ορθόδοξον λαλήσας διδαχήν.

Λύσιν των αλγών, ταις πρεσβείαις σου παράσχου Πάτερ, τοις αιτούσι εκ της εικόνος σου, ιατρείαν την κατ’ άμφω ευσεβώς.

Μήνιν την δεινήν, του αρχαίου πτερνιστού θεόφρον, από της Μονής Σου Νικόδημε, αποδίωξον λιταίς σου ιεραίς.

Νέων Αθλητών, εν τοις χρόνοις της πικράς δουλείας, τα ψυχοφελή ιστορήματα, αξιάγαστε συνέγραψας σοφώς.

Ξένοις αληθώς, κατορθώμασι των Ασωμάτων, καταπλήττεις Πάτερ τον όμιλον, και ανδρών των μοναζόντων την πληθύν.

Όλον σεαυτόν, προσενήνοχας ως ιερείον, τω κοινώ Δεσπότη Νικόδημε, και αιτούντων την σην θείαν αρωγήν.

Ρέει ως πηγή, πολυχεύμων η ση κάρα μύρα, των χαρίτων μάκαρ Νικόδημε, αγιάζουσα ψυχάς των ευσεβών.

Στήσον της σαρκός, το ψυχόλεθρον φρόνημα Πάτερ, των εστώτων προ των λειψάνων σου, εν τη Μάνδρα ω Νικόδημε τη ση.

Τόμους διδαχών, των Αγίων του Χριστού Πατέρων, φιλοκάλλως έγραφας πάντιμε, εν τη σκήτη Καρυών των ασκητών.

Ύμνους ιερούς, ως φιλόθεος ασματογράφος, εν τω Όρει Πάτερ εξύφανας, των Αγίων μελωδών τας αρετάς.

Δόξα. Τριαδικόν.
Ψάλλων τας ωδάς, συν ταις τάξεσι των θείων Νόων, του Τρισυποστάτου Θεού ημών, υπέρ πάντων εύχου Πάτερ των βροτών.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ω των υπέρ νουν, του Σου Τόκου Μαριάμ θαυμάτων, πως εν τη αχράντω νηδύϊ Σου, τον Δεσπότην διεβάστασας ημών.
Και πάλιν το πρώτον.

Άξιόν εστι, μακαρίζειν σε τον οξυγράφον, γραμματέα Πάτερ Νικόδημε, του Χριστού εν τοις εσχάτοις τοις καιροίς.

ΣΤΑΣΙΣ Γ’ .
Ήχος γ’ . Αι γενεαί πάσαι.

Αι γενεαί πάσαι, μακαρίζομέν σε, Νικόδημε παμμάκαρ.

Βήμασι Κυρίου, επόμενος εισήλθες, εν ταις μοναίς Οσίων.

Γαύρωμα δαιμόνων, κατέκοψας ασκήσει, Νικόδημε συντόνω.

Έχει η ση Μάνδρα, προστάτην σε γενναίον, Νικόδημε τρισμάκαρ.

Ζήλον ευσεβείας, Νικόδημε παράσχου, τοις σε επικαλούσιν.

Η ποίμνη σου ως βρύσις, χαρίτων της σης κάρας, κατέχει την μερίδα.

Θεού ταις ενεργείαις, συνέγραψας την δέλτον, αγίων σου λογίων.

Ιάται πάσαν νόσον, εκτύπωμα το θείον, Νικόδημε μορφής σου.

Λιμήν χειμαζομένων, εν τω πελάγει βίου, η Μάνδρα σου υπάρχει.

Μάστιξι ευχών σου, στήσον την μανίαν, την καθ’ ημών δαιμόνων.

Νεύσον ουρανόθεν, Νικόδημε και ρύσαι, ημάς εκ των σκανδάλων.

Ξήρανον το ρεύμα, των αιρετιζόντων, Νικόδημε θεόφρον.

Όμβρισον την χάριν, των δωρημάτων Πάτερ, τοις σοις ικέταις πάσι.

Ρύσαι πάσης βλάβης, σωματικής και νόσου, τους αλγουμένους Πάτερ.

Στήριξον την πίστιν, των καταφευγόντων, εν τη σεπτή Μονή σου.

Τείχισον δυνάμει, των πρεσβειών σου πάντας, τους σε παρακαλούντας.

Ύμνοις γηθοσύνοις, γεραίρουσι τα πλήθη, τα θαύματά σου Πάτερ.

Φως των υποδούλων, εν τοις υστέροις χρόνοις, Νικόδημε εφάνης.

Χρυσόστομον τον θύτην, της Μάνδρας σου μη παύση, αεί περισκεπάζων.

Δόξα. Τριαδικόν.
Ψάλλουσι το μέλλον, της σεπτής Τριάδος, οι μονασταί σου μάκαρ.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ω Παρθενομήτορ, τα Σα ελέη πέμψον, τη Εκκλησία πάση.
Και πάλιν το πρώτον.
Αι γενεαί πάσαι, μακαρίζομέν σε, Νικόδημε παμμάκαρ.