Saturday, February 20, 2016

Παράκληση Άγιος Γρηγόριος Καλλίδης



ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΕ΄

ερες ρχεται τς Παρακλήσεως μ τν δοξολογικήν κφώνησιν:
Ελογητς Θεός μν, πάντοτε, νν κα εί κα ες τούς αἰῶνας τν αώνων.
χορός: μήν.
μ πάρχοντος ερέως, μες τό:
Δι’ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ Θεός, λέησον κα σσον μς, μήν.
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.                                     
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθαινείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ψαλμός ρμβ’ (142).
Κύριε εσάκουσον τς προσευχς μου, νώτισαι τν δέησίν μου ν τ ληθεί Σου, εσάκουσον μου ν τ δικαιοσύν Σου κα μ εσέλθης ες κρίσιν μετά το δούλου Σου, τι ο δικαιωθήσεται νώπιόν Σου, πς ζν. τι κατεδίωξεν χθρός τν ψυχήν μου, ταπείνωσεν ες γν τν ζωήν μου. κάθισέ με ν σκοτεινος, ς νεκρούς αἰῶνος κα κηδίασεν π’ μέ τό πνεμα μου, ν μοί ταράχθη καρδία μου. μνήσθην μερν ρχαίων, μελέτησα ν πσι τος ργοις Σου, ν ποιήμασι τν χειρν Σου μελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ψυχή μου ς γ νυδρός Σοι. Ταχύ εσάκουσόν μου, Κύριε, ξέλιπε τό πνεμα μου. Μ ποστρέψης τό πρόσωπόν Σου π’ μο κα μοιωθήσομαι τος καταβαίνουσιν ες λάκκον. κουστν ποίησόν μου τό πρωΐ τό λεός Σου, τι π Σοί λπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, δόν ν πορεύσομαι, τι πρός Σέ ρα τν ψυχήν μου. ξελο με κ τν χθρν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με το ποιεν τό θέλημά Σου, τι Σύ ε Θεός μου. Τό Πνεμα Σου τό γαθν δηγήσει με ν γ εθεί, νεκεν το νόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. ν τ δικαιοσύν Σου ξάξεις κ θλίψεως τν ψυχήν μου κα ν τ λέει Σου ξολοθρεύσεις τούς χθρούς μου. Καί πολες πάντας τούς θλίβοντας τν ψυχήν μου, τι γώ δολος Σου εμί.

Καί εθύς ψάλλεται τετράκις ξ’ παμοιβς, μετά τν οκείων στίχων:
Θεός Κύριος κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχ. α’. ξομολογεσθε τ Κυρί τι γαθός, τι ες τν αἰῶνα τ λεος Ατο.
Θεός Κύριος κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.

Στίχ. β’. Πάντα τ θνη κύκλωσάν με κα τό νόματι Κυρίου μυνάμην ατούς.
Θεός Κύριος κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.

Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου γένετο ατη κα στι θαυμαστή ν φθαλμος μν.
Θεός Κύριος κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.

Ετα τ τροπάριον. χος δ΄. ψωθες ν τ Σταυρ.
Τν εράρχην το Χριστο τν πανέντιμον, κα τροπαιοχον ρετν τν ήττητον, τν ρθοδόξων καύχημα Γρηγόριον σοφόν, πάντες νυμνήσωμεν, πρς ατν κβοντες· ῥῦσαι κεσίαις σου, πειρασμν κα κινδύνων, κα πάσης λλης βλάβης το χθρο, πως μνμεν, νθέως τν μνήμην σου.
Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

. Θεοτοκίον.
Ο σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τς δυναστείας Σου λαλεν ο νάξιοι, εμ γρ Σ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς μς ἐῤῥύσατο κ τοσούτων κινδύνων; Τίς δ διεφύλαξεν, ως νν λευθέρους; Οκ ποστμεν Δέσποινα κ Σο, Σος γρ δούλους σώζεις εί, κ παντοίων δεινν.


Ψαλμός ν’ (50).
λέησόν με, Θεός, κατά τό μέγα λεός Σου καί κατά τό πλθος τν οκτιρμν Σου, ξάλειψον τό νόμημά μου. π πλεον πλνόν με π τς νομίας μου καί π τς μαρτίας μου καθάρισόν με. τι τήν νομίαν μου γώ γινώσκω καί μαρτία μου νώπιόν μου στι διά παντός. Σοί μόν μαρτον καί τό πονηρόν νώπιόν Σου ποίησα, πως ν δικαιωθς ν τος λόγοις Σου καί νικήσς ν τ κρίνεσθαί Σε. δο γάρ ν νομίαις συνελήφθην καί ν μαρτίαις κίσσησέ με μήτηρ μου. δο γάρ λήθειαν γάπησας, τ δηλα καί τ κρύφια τς σοφίας Σου δήλωσάς μοι. αντιες με σσώπ καί καθαρισθήσομαι, πλυνες με καί πέρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μοι γαλλίασιν καί εφροσύνην, γαλλιάσονται στέα τεταπεινωμένα. πόστρεψον τό πρόσωπόν Σου π τν μαρτιν μου καί πάσας τάς νομίας μου ξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ν μοί Θεός καί πνεμα εθς γκαίνισον ν τος γκάτοις μου. Μ ποῤῥίψς με π το προσώπου Σου καί τό Πνεμα Σου τό γιον μ ντανέλς π’ μο. πόδος μοι τήν γαλλίασιν το σωτηρίου Σου καί πνεύματι γεμονικ στήριξόν με. Διδάξω νόμους τάς δούς Σου καί σεβες π σέ πιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ξ αμάτων Θεός, Θεός τς σωτηρίας μου, γαλλιάσεται γλσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τ χείλη μου νοίξεις καί τό στόμα μου ναγγελε τήν ανεσίν Σου. τι, ε θέλησας θυσίαν, δωκα ν, λοκαυτώματα οκ εδοκήσεις. Θυσί τ Θε πνεμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην Θεός οκ ξουδενώσει. γάθυνον, Κύριε, ν τ εδοκί Σου τήν Σιών καί οκοδομηθήτω τ τείχη ερουσαλήμ. Τότε εδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ναφορν καί λοκαυτώματα. Τότε νοίσουσιν π τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Ετα Κανών.
δ α΄. χος πλ. Δ΄. γρν διοδεύσας.
ημάτων ψυχς μου τς ταπεινς, εσάκουσον Πάτερ, κα παράσχου μοι φωτισμόν, κα ώμην κατ το πολεμίου, ς ντιλήπτωρ μου Γρηγόριε πάντοτε.
Το Δεσπότου εοσμον κα σεπτόν, σκεος νεδείχθη, Γρηγόριε θαυμαστέ· διό σε θερμς παρακαλομεν, μνήσθητι Πάτερ μν τν μνούντων σε.
Στενούμενοι πάθεσι χαλεπος, τν σν ξαιτομεν, Γρηγόριε ρωγήν, λύτρωσαι ον Πάτερ τος σος δούλους, κ τς ερούσης μς δεινς θλίψεως.
Θεοτοκίον.
Σταγόνα κατανύξεως τ οκτρ, μβρησόν μοι Κόρη, ναστέλλουσα βλαβερόν, καύσωνα καρδίας μου Παρθένε, ξαίρουσα πάθη τ πολεμοντά με.

δ γ΄. Ορανίας ψδος.
Τς φωνς νωτίζου κα τν θερμν δέησιν, κα τος στεναγμος τς καρδίας, τν ατουμένων σε, Γρηγόριε νδοξε, κα τς παρούσης νάγκης, σπεσον κα πάλλαξον, μς μακάριε.
Θες σ παμμάκαρ, εραρχν καύχημα, δειξεν ν κόσμ προστάτην, τν εφημούντων σε· δι οκτείρησον, τας πρς Χριστόν σου πρεσβείαις, τος πιστς τιμντάς σε, Πάτερ Γρηγόριε.
αθυμίας πάσης βιοτικς γιε, τας πρς τν Θεόν σου πρεσβείαις, πάντας πάλλαξον, κα καταξίωσον, τς αωνίου τρυφς με, κα φωτς το μέλλοντος, ποισαι μέτοχον.
Θεοτοκίον.
διόδευτε πύλη πρς Θεν φέρουσα, πύλας μετανοίας μοι Κόρη, νοιξον δέομαι, ποκαθαίρουσα, μαρτιν μου τν ῥῦπον, μβροις το λέους Σου, Θεοχαρίτωτε.

δ δ΄. Εσακήκοα Κύριε.
Τας ανίσι κατάρδευσον, τς σς εσπλαγχνίας Γρηγόριε νδοξε, χερσωθεσαν τν καρδίαν μου, κα καρποφορεν ατν ξίωσον.
Πρς Χριστν διαμεναί μου, τ τς διανοίας βάσεις ξίωσον, κα δαιμόνων τν πήρειαν, π’ μο Γρηγόριε τάχει φυγάδευσον.
ωμαλέον τ φρόνημα, χειν ν δεινος με Γρηγόριε πρέσβευε, πρς Χριστν τν περάγαθον, τν μν λπίδαν ναθέμενος.
Θεοτοκίον.
όδον Σ τ μάραντον, Παρθένε μόνη βλαστήσασα, τας πρεσβείαις Σου περίσωζε, τος προστρέχοντάς Σοι Μητροπάρθενε.

δ ε΄. Φώτισον μς.
Τν εραρχν, Γρηγόριε τ καύχημα, τος μετ πόθου σ γεραίρουσιν, τν αμάτων τ χαρίσματα χορήγησον.
νωθεν μς, ποπτεύσας κλυτρούμενος, κ παντοίων ναγκν κα συμφορν, τος ν πίστει εφημοντάς σε Γρηγόριε.
Μόνον τν Θεόν, σχες Πάτερ ν καρδί σου, κα δι’ Ατο τν αμάτων τος κρουνούς, ς π κρήνην ναβλύζεις τς σς λάρνακος.
Θεοτοκίον.
παντα χθρόν, δυσμενς πιτιθέμενον, μν τος δούλοις Σου πανάμωμε, θεί Σου κράτει συμπαθοσα ξαφάνισον.

δ στ΄. Τν δέησιν.
σάγγελον, π γς πολιτείαν, ς διήνυσας Γρηγόριε παμμάκαρ, κρηπίς, εραρχν κα σίων, οτω κμ διανσαι ξίωσον, σωφρόνως κα γγελικς, τν ζων τας θερμας σου δεήσεσιν.
Νεκρώσεως, τ καρπ ζώγρημαι, κα το θείου πεῤῥίφθην νυμφνος, τ τς φθορς, περικείμενος φύλλα, κα το θανάτου προφέρων τν κανθαν, σ ον μ ζώωσον σοφέ, κα τς πρώην με δόξης ξίωσον.
λόκληρον, σεαυτν προσήγαγες, τ Δεσπότ προσφορν κα θυσίαν· θεν κμέ, νδυνάμωσον Πάτερ, Ατ λατρεσαι σίως Γρηγόριε, κα θσαι τούτ καθαρς, καθαρς πολιτείας κρότητα.
Θεοτοκίον.
Φυγάδευσον, κ τς θλίας σαρκός μου, τν νίατον σθένειαν Κόρη, κα τν δεινν, λγηδόνων με ῥῦσαι, κα θεραπείαν τελείαν μοι δώρησαι, κα σσόν με τν π Σοί, πεποιθότα τας θείαις πρεσβείαις Σου.
κ θλίψεων, κα κ παντοίων κινδύνων, λύτρωσαι εράρχα, τος τν θείαν μνήμην σου θερμς ορτάζοντας, ς ύστης τν θλιβομένων Γρηγόριε.
χραντε, δι λόγου τν Λόγον νερμηνεύτως, π’ σχάτων τν μερν τεκοσα δυσώπησον, ς χουσα μητρικν παῤῥησίαν.

Κοντάκιον. χος δ΄. Ταχ προκατάλαβε.
Τος λόγοις κόσμησας τν κκλησίαν Χριστο, τος ργοις τίμησας τ κατ’ εκόνα Θεο, Γρηγόριε νδοξε· λαμψας ν τ κόσμ, δι’ σκήσεως θείας, χάριτας αμάτων, παστράπτων τος πσι· δι κα νν γεραίρομεν πίστει τν μνήμην σου.

Προκείμενον: Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.
Στ.: Οἱ ἱερεῖς Σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ ὅσιοί Σου ἀγαλλιάσονται.
Εαγγέλιον. κ το κατ ωάννην. (Κεφ. Ι΄, 9-16).
Επεν Κύριος· γ εμι θρα· δι' μο ἐάν τις εσλθ, σωθσεται, κα εσελεσεται κα ξελεσεται, κα νομν ερσει. 10 κλπτης οκ ρχεται ε μ να κλψ κα θσ κα πολσ· γ λθον να ζων χωσι κα περισσν χωσιν. 11 γ εμι ποιμν καλς. ποιμν καλς τν ψυχν ατο τθησιν πρ τν προβτων· 12 μισθωτς δ κα οκ ν ποιμν, ο οκ εσ τ πρβατα δια, θεωρε τν λκον ρχμενον κα φησι τ πρβατα κα φεγει· κα λκος ρπζει ατ κα σκορπζει τ πρβατα. 13 δ μισθωτς φεγει, τι μισθωτς στι κα ο μλει ατ περ τν προβτων. 14 γ εμι ποιμν καλς, κα γινσκω τ μ κα γινσκομαι π τν μν, 15 καθς γινσκει με πατρ κγ γινσκω τν πατρα, κα τν ψυχν μου τθημι πρ τν προβτων. 16 κα λλα πρβατα χω, οκ στιν κ τς αλς τατης· κκεν με δε γαγεν, κα τς φωνς μου κοσουσι, κα γενσεται μα πομνη, ες ποιμν.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Τας το εράρχου.. πρεσβείαις, ᾿Ελεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τας τς Θεοτόκου... πρεσβείαις, ᾿Ελεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Προσόμοιον. χος πλ. β΄. λην ποθέμενοι. Στ.:                              λεμον, λέησόν με, Θεός, κατ τ μέγα λεός Σου κα κατ τ πλθος τν οκτιρμν Σου ξάλειψον τ νόμημά μου.

Λαμπρ κα χαρμόσυνος, παναγία σου μνήμη, Γρηγόριε νδοξε, φέστηκε σήμερον μν πασι· δι κα νν δώρησαι, τν ερήνην Πάτερ, χαρισμάτων μς μπλησον, πως ν λάβωμεν, τν μαρτημάτων τν φεσιν. Τούτ ον προσερχόμενοι, πίστει τε κα πόθ προσείπωμεν· θεε εράρχα, Γρηγόριε σίων καλλονή, πρ μν λλίπς σήν, πρεσβείαν ποιούμενος.

δ ζ΄. Παδες βραίων.
ύστης ποιμνίου νεδείχθης, Γρηγόριε κα τν χηρν προστάτης, ρφανν τε λιμήν, κα πλουτιστς πενήτων· δι κα μς λύτρωσαι, κ κινδύνων σας πρεσβείαις.
Σσον τος σ νευφημοντας, σιώτατε Γρηγόριε Καλλίδη, κα τ θεί φωτί, καταύγασον σος δούλους, κα σας λιτας ξάρπασον, τς σατν μηχανουργίας.
Σσον παμμάκαρ σος κέτας, περιστάσεων κα ζάλης ναντίας, τας εχας σου σοφέ, πρς Κύριον βοντας· ελογητς ε Κύριε, Θε ες τος αἰῶνας.
Θεοτοκίον.
τεκες χραντε Μαρία, τν χώρητον Δεσπότην τν πάντων, ν ε ς Υόν, πρ μν δυσώπει, νόσου κα πάσης θλίψεως, παλλάξαι Παναγία.

δ η΄. Τν Βασιλέα.
ν ορανίοις, τος σκηνώμασι Γρηγόριε ντρυφν κα χαίρων, συν γγέλοις πρέσβευε Κυρί, πρ τν σ μνούντων.
Μ διαλίπς, τν ησον κετεύων, ς προστάτης πιστν Γρηγόριε, διαφυλαχθναι μς, κ πάσης βλάβης.
σοι ν πίστει, ελικρινε προσέρχονται, τ σορ τν γίων σου λειψάνων, ψυχν κα σωμάτων, λαμβάνουσιν τν ῥῶσιν.
Θεοτοκίον.
εθρα δακρύων, ψυχικν δός μοι Κόρη, να πλύνω παθ μου τν ῥῦπον, κα δήγησόν με, πρς τρίβους σωτηρίας.

δ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
λβία σου πόλις, κα χαρίτνω πλήρης, τν σν σορν κεκτημένη Γρηγόριε, ς λβον μψυχον ντως κα δαπάνητον.
κέτευε ν Κτίστην, ς Ατο εράρχης, τν δυσχερν μν δοναι τν λύτρωσιν, τος τ σορ σου τ θεί προστρέχουσιν.
Μ παύσ κετεύων, τν Θεν τν λων, σεβασμιώτατε Πάτερ Γρηγόριε, λσιν πταισμάτων δωρήσασθαι τας ψυχας μν.
Θεοτοκίον.
Μαρία Θεοτόκε, Σ μνολογομεν, τι παντοίων κινδύνων λυτροσαι μς, τας μητρικας πρς τν Τόκον τν Σν πρεσβείαις Σου.

Μεγαλυνάρια.
ξιόν στιν ς ληθς, μακαρίζειν Σε τν Θεοτόκον, τν ειμακάριστον κα παναμώμητον κα μητέρα το Θεο μν. Τν τιμιωτέραν τν Χερουβείμ κα νδοξοτέραν συγκρίτως τν Σεραφείμ, τν διαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοσαν, τν ντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Χαίροις ρακλείας καλλονή, χαίροις ρφανν τε, κα πενήτων βοηθός, χαίροις τν πατέρων, ράϊσμα κα κλέος, Γρηγόριε τρισμάκαρ, σ μεγαλύνομεν.
Χαίροις ρακλείας θεος βλαστός, κα Θεσσαλονίκης, ποιμενάρχης θαυμαστός, χαίροις παρέχων, μν τος σ τιμσιν, Γρηγόριε παμμάκαρ, τν σν ντίληψιν.
Δετε προσκυνήσωμεν ο πιστοί, Γρηγορίου το θείου, τν εκόνα τν εράν, τν ποσοβοσαν, παθν τς δυσοσμίας, κα ασιν κα ῥῶσιν, πσι παρέχουσαν.
ρφανν προστάτην σε κα χηρν, πεινώντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αχμαλώτων ύστην, ποιμνίου δ σωτρα, κεκτήμεθα παμμάκαρ, σοφ Γρηγόριε.
Πσαι τν γγέλων α στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, ποστόλων δωδεκάς, ο γιοι Πάντες μετά τς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν ες τό σωθναι μς.

Τό Τρισάγιον κα τ Τροπάρια τατα. χος πλ. β΄.


Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.                                     
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθαινείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
A῎ξιόν ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν·  τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

λέησον μς, Κύριε, λέησον μς, πάσης γρ πολογίας ποροντες, ταύτην Σοι τν κεσίαν, ς Δεσπότ, ο μαρτωλοί προσφέρομεν, λέησον μς.
Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Κύριε λέησον μς, πί Σο γρ πεποίθαμεν. Μή ργισθς μν σφόδρα, μηδέ μνησθς τν νομιν μν. λλ’ πίβλεψον κα νν ς εσπλαχνος κα λύτρωσαι μς κ τν χθρν μν. Σ γρ ε Θεός μν κα μες λαός Σου, πάντες ργα χειρν Σου κα τ νομά Σου πικεκλήμεθα.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τς εσπλαγχνίας τν πύλην νοιξον μν, ελογημένη Θεοτόκε, λπίζοντες ες Σέ μή στοχήσομεν, υσθείημεν διά Σο τν περιστάσεων, Σ γρ σωτηρία το γένους τν Χριστιανν.


Ετα ερεύς, τν κτεν Δέησιν, μν ψαλλόντων τό λιτανευτικόν· Κύριε λέησον. π το ερέως πόλυσις. Κα τν Χριστιανν σπαζομένων τν Εκόνα κα χριομένων δι’ γίου λαίου, ψάλλονται τ παρόντα Τροπάρια: χος β’. τε κ το ξύλου.
Χάριν, εληφς παρ Θεο, πσι χορηγες τς άσεις, π τν σκέπην σου, γιε Γρηγόριε, τος σο προστρέχουσι, φυγαδεύεις δαιμόνων γάρ, νίατα πάθη, πάντας θεραπεύεις δ τ προστασί σου· θεν, κα μες δυσωπομεν, πρέσβευε πρς Κύριον πάσης, λυτρωθναι βλάβης τος μνοντάς σε.
Δέσποινα πρόσδεξαι τς δεήσεις τν δούλων Σου, κα λύτρωσαι μς, π πάσης νάγκης κα θλίψεως.
Τν πσαν λπίδα μου ες Σ νατίθημι, Μτερ το Θεο, φύλαξόν με π τν σκέπην Σου.

Δι’ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ Θεός, λέησον κα σσον μς, μήν.