Sunday, January 31, 2016

Εγκώμια Όσιος Αντώνιος ο νέος εκ Βεροίας

(ωλ μητροπολίτου δέσσης) 

Στάσις πρώτη. χος πλ. α΄. ζω ν τάφ.

ντωνίου πσα, φιλεόρτων πληθύς, τ γκώμια μελίσματα σήμερον, ναμέλψωμεν συμφώνως κα φαιδρς.

Βιοτν κλέξας, τν σεμνν σκητν, ν σπηλαί δυσπροσίτ κατώκησας, διαιτώμενος ντώνιε λιτς.

Γεγηθότες πάντες, τν σν θείων στν, ν τ θεί σου τεμένει ντώνιε, λιτανεύομεν τν λάρνακα σεμνς.

Δεδεγμένος Πάτερ, τν χαρίτων πληθύν, τος νοσοσι κα λγοσιν άματα, προσπορίζεις καθ’ κάστην φειδς.

φορς παμμάκαρ, τν σν πόλιν πυκνς, διασώζων τν πιστν τ πλήρωματα, κ παγίδων το λάστορος χθρο.

Ζωηφόρος φθη, σ λάρναξ σεμνέ, τν γίων σου λειψάνων ντώνιε, ν ν πόθ κατασπάζονται πιστοί.

κ κιβωρίου, ν να σου λαμπρά, ντως λάρναξ τν λειψάνων σου σήμερον, ξαχθεσα κατευφραίνει τν λαόν.

Θεον δρον Πάτερ, προκειμένη μν, ν τ μέσ το ναο σου μφαίνεται, τν γίων σου λειψάνων σορός.

ερν ποθήσας, συχίας ζωήν, ν τ ρει καταφεύγεις ντώνιε, νασκούμενος εχας διηνεκς.

Καταλείψας πάντα, γεηρν δονάς, πρς τ κρως φετν παναοίδιμε, πεθύμησας λθεν σκητικς.

Λυμενα Πάτερ, τν ψυχν ταπεινος, καρτερί κα νηστεί ντώνιε, καταστρέφων τς κείνου μηχανάς.

Νας Πάτερ θεος, Παρακλήτου φανείς, γαληναον ν πεντήκοντα τεσιν, ν σπηλαί βίον ζησας ποτέ.

Ξενωθες τ κόσμ, κειώθης Θε, τας ντεύξεσι παμμάκαρ ντώνιε, κα σκήσεσι ς νσαρκος βροτός.

σεπτς ναός σου, ν Βεῤῥοί τιμ, τν γίαν σου πέτειον πάντιμε, κα ατεται πρεσβειν σου τν σχύν.

Πανδημε τν θήκην, τν σεπτν σου στν, τν πιστν κα ερέων ο σύλλογοι, ναξίαις λιτανεύουσι χερσί.

ώμην δίδου Πάτερ, τος ατοσι πιστς, πρς τς λάρνακος τν θείων λειψάνων σου, θεραπείαν νοσημάτων τς σαρκός.

Σωτηρίαν ατει, τας πολλας σου λιτας, τν ε πολεμουμένων Ντώνιε, κετν σου π δράκοντος δεινο.

Τος νεργουμένους, φιλανθρώπως εχας, μ λλίπς βοηθν ξιάγαστε, κατασπν τν κακουργίαν το χθρο.

πομείνας Πάτερ, το σατν μηχανάς, κ Θεο θαυματουργίας τ δώρημα, ς ντίδωρον δέχθης θαυμαστόν.

Φς ς θεία λάρναξα, σν λειψάνων μν, νατέταλκεν ντώνιε σιε, αρομένη ερέων τας χερσί.

Χάριν σχες Πάτερ, ν τ ρει οκν, κα χαρίτων τας βολας καθηγίασας, τος συνόντας σοι ντώνιε σοφέ.

Ψαλμικς λθοσα, σ λάρναξ σοφέ, κ το θείου κιβωρίου ντώνιε, ν να σου καταυγάζει τος πιστούς.

βροτν σεμνότης, κα γγέλων χαρά, Βεῤῥοιέων προστασία ντώνιε, μ λλίπς προστατεύων κα μς.

Δόξα. Τριαδικόν.

Τρις γία, ντωνίου εχας, κ ποικίλων κα δεινν περιστάσεων, τος πιστεύοντας πάλλαξον ες Σέ.

Κα νν. Θεοτοκίον.

Παρθένε Μτερ, ρθοδόξων λπίς, τν Δεσπότην κα Υόν Σου κέτευε, πρ πάντων τν τιμώντων Σε γνή.



Στάσις Δευτέρα. χος πλ. α΄. ξιόν στι.

ξιόν στι, μεγαλύνειν σε τν Βεῤῥοιέα, τν θεοφιλς τ ζν κμετρήσαντα, τν ντώνιον Χριστο τν σκητήν.

Βέῤῥοια σοφέ, σ ς μέγαν πολιοχον χει, κα τν εσεβν μερίπων συστήματα, νυμνοσι τν σν βίον σκητά.

Γλσσα τν βροτν, πορε μελδικς τιμσαι, τν σν ξαισίων Πάτερ ντώνιε, ργων κα θαυμάτων θεοφιλν.

Δύναμιν πολλήν, ο ψάμενοι τν σν λειψάνων, τν χαριτοβρύτων ντως ντώνιε, χουσι ν σώματι κα ψυχ.

χει ναός, ν Βεῤῥοί μώνυμός σου, λάρνακα τν θείων Πάτερ λειψάνων σου, φύλακα νίκητον κα φρουρόν.

Ζήσας ς πτηνόν, ποκόσμως ν τ σπηλαί, πσαν τας εχας σου μάκαρ γίασας, πόλιν κα περίοικον θαυμαστς.

περιφανής, τς Βεῤῥοίας θειοτάτη σκήτη, π τ σεπτ σου Πάτερ νόματι, σήμερον γάλλεται κα σκιρτ.

Θέλων τν Θεόν, τελεώτερον γγίσαι Πάτερ, χθης ν σπηλαί Πάτερ ντώνιε, ψάλλων τ Κυρί διηνεκς.

σχυσας καλς, κατ πάντων τν σκοτεινομόρφων, καύχημα σίων πάντων ντώνιε, χάριτι Κυρίου τ πανσθενε.

Κάλλος επρεπές, τν λειψάνων σου πάρχει Πάτερ, λάρναξ ν να γί κα πόλει σου, διαδίδουσα πιστος τ δωρεάς.

Λύεις τν βροτν, τς γχώδεις καταστάσεις τάχει, κα φρενοβλαβν κοπάζεις τν τάραχον, δαιμονώντων δ ψυχς λευθερος.

Μνήσθητι μν, τν κυκλούντων τν γίαν θήκην, τν χαριτοφόρων Πάτερ ντώνιε, σήμερον λειψάνων σου ελαβς.

Νεσον πρς μς, τν ν πίστει κατασπαζομένων, τν σν θεοφόρον κάραν ντώνιε, τν κβλύζουσα τ κος σθενν.

Ξένος ληθς, ν τ σ πατρίδι θεοφόρε, φθης κατοικήσας πάλαι τ σπήλαιον, ξενιτείαν γαπήσας το Χριστο.

ρμος ληθής, τν ν βί θαλαττευομένων, ναός σου Πάτερ γέγονας παντας, ερηνεύων τος λθόντας ν ατ.

Πλσον δωρεν, τος τν λάρνακα τν σν ψοντας, γιε ντώνιε θεοφόρητε, τς Βεῤῥοίας πολιοχος εσταθής.

ώμ κρααται, πρεσβειν σου τος ν τος κινδύνοις, ῥῦσαι κα τος ν ποικίλοις νοσήμασι, μπεσόντας ντώνιε κλεινέ.

Στσον κραταις, τν αρέσεων κα κακοδόξων, εύματα πανόλβιε τας πρεσβείαις σου, κα ερήνευσον τν πόλιν σου σεμνέ.

Τν λαν Θεο, κα τν κλρον τς Βεῤῥοίας Πάτερ, τν ποκλινόμενον πιστς πρ τς κάρας σου, περιφρούρησον κ πάντων τν δεινν.

ψωσας μο, ρχιθύτου κα θυτν α χερες, λάρνακα ντώνιε τν σν θείαν λάρνακα, γιάζοντες τ πλήθη τν πιστν.

Φρίττει ορανός, κα γ καταθαμβοται λη, γγελοι σκιρτσι κα καταπλήττονται, ν τ ρσει τς σς λάρνακος σεπτέ.

Χαίρει χορός, τν σίων σκητν παμμάκαρ, χων ς πολύτιμον νέον μάργαρον, σ ντώνιε τ νθος μοναστν.

Ψάλλομεν μο, τ μελίσματα τ σ κλρος, κα λας Κυρίου εσεβέστατος, τν σν λάρνακα κυκλοντες ν χαρ.

τς σς μορφς, τς χούσης τς ερήνης σμα, τς παρακινούσης μς ντώνιε, καταλεψαι το θυμο παραφοράν.

Δόξα. Τριαδικόν.

Πάτερ κα Υέ, κα Παράκλητε μο μ παύσ, τος λοκαρδίως Σε ναμέλποντας, βοηθν ν τος κινδύνοις τς ζως.

Κα νν. Θεοτοκίον.

Μτερ Μαριάμ, σκεπάζουσα τν οκουμένην, σκέπασον μς τος Σ κετεύοντας, πρεσβειν Σου σκέπ θεί πρς Θεόν.


Στάσις τρίτη. χος γ΄. Α γενεα πσαι.

Α γενεα πσαι, τς Βεῤῥοίας Πάτερ, τιμμεν τν σν μνήμην.

Βιοτήν σου Πάτερ, ντώνιε ες τύπον, κατέχομεν το βίου.

Γάννυται πόλις, Βεῤῥοίας σ πλουτοσα, ντώνιε τρισμάκαρ.

Δέξαι τν μολπήν μου, κα δίδου θεοφόρε, τ πρόσφορα ψυχ μου.

χει τν σν πνεμα, ορανς κα χαίρει, ντώνιε κέστορ.

Ζάλην τν εόντων, κα χαμερπν νοήσεις, ξ κετν σου πασον.

λάρνακα στν σου, πληρο τος σ τιμντας, χαρίτων ορανίων.

Θεί ρωγ σου, τν σκήτην σου μ παύσ, φρουρν σημειοφόρε.

λέ μματί σου, πίβλεψον υσθναι, μς τας σας πρεσβείαις.

Κατάργησον εχας, τ δάκρυα λγούντων, τν σ ζητούντων Πάτερ.

Λυθναι κ τν νόσων, ντώνιε λιτας σου, τ πλήθη ξαιτονται.

Μανίας του βελίαρ, λπίζομεν υσθναι, μς τας σας πρεσβείαις.

Νν πόλις τς Βεῤῥοίας, συνλθεν νυμνσαι, ντώνιε σν μνήμην.

Ξενόστασις πάρχει, ναός σου Πάτερ, τν ρθοδόξων πάντων.

πολιοχος ντως, Βεῤῥοίας νεδείχθης, τος σος σημείοις Πάτερ.

Παράσχου ατρείαν, τος δαιμονσι Πάτερ, ντώνιε ταχεαν.

ωσθναι κ λειψάνων, τν σν εελπιστομεν, ντώνιε θεόφρον.

Τν λάρνακα στν σου, κ το κιβωρίου, κφέρομεν ες μέσον.

πάνοιξον τν πύλην, τν θείων δωρεν σου, ντώνιε τος πσι.

Φάνηθι οκτίρμων, τος ψαμένοις Πάτερ, λειψάνων σου τν θήκην.

Χαρς νεκλαλήτου, τυγχάνουσι τ πλήθη, τ σ τιμντα μνοις.

Ψαλμος τς εσεβείας, τν λάρνακα στν σου, ντώνιε ψομεν.

νερ πλουτοφόρε, τ χάριτι Κυρίου, γίασον σν πόλιν.

αίνουσι τ πλήθη, τν σν γίαν θήκην, εωδεστάτοις μύροις.

Ἔῤῥαναν τος μύροις, χορς τν ερέων, τν λάρνακα στν σου.

ντώνιε τος μύροις, λας μο κα κλρος, τν λάρνακά σου αίνει.

Δόξα. Τριαδικόν.

Τρις γία σσον, πρεσβείαις ντωνίου, οκήτορας Βεῤῥοίας.

Κα νν. Θεοτοκίον.

Παρθένε Θεοτόκε, σν θεί ντωνί, λαόν Σου περιφρούρει.


Τροπάριά τινα ψαλλόμενα ν τ αρειν τος ερες τν λάρνακα το σίου ντωνίου. χος β΄. τε κ το ξύλου.

τε, τν σν λάρνακα σεμνέ, τν χαριτοβρύτων στν σου, τν κπνεόντων σμήν, το γίου Πνεύματος, Πάτερ ντώνιε, τας χερσν ερέων τε, κα το ρχιθύτου, κ το κιβωρίου σου παμμάκαρ αρουσιν, πας, λας εφροσύνως, μέλπει πρς Χριστν κα κραυγάζει· δόξα τ δυνάμει Σου Φιλάθρωπε.

τε, ν καιρ τς ορτς, γιε τς σς πετείου, τν γηγενν πληθύς, τν γίαν λάρνακα, θείων λειψάνων σου, κατασπάζονται χείλεσι, μο κα καρδί, χάριν τν σωτήριον πάντες λαμβάνουσι, κα ο νιάτως νοσοντες, ν ψυχ κα σώματι Πάτερ, ασιν ρύονται ντώνιε.

τε, ες τ ψος ν να, αρεται θεία σου λάρναξα, τν σκοτεινν σμός, παραχρμα γιε, Πάτερ ντώνιε, ες φυγν περιτρέπονται πληγς οράτως, κ τς θείας χάριτος λαβόντες παντες, κα α τν γγέλων χορεαι, χαίρουσν Χριστ κβοσαι· δόξα τ δυνάμει Σου Φιλάθρωπε.